Het laatste titelloze album van Madrugada dateert alweer uit 2008. Ondanks het plotselinge overlijden van gitarist en componist Robert Buras in 2007 besloten de drie overgebleven leden de plaat toch uit te brengen als een hommage aan hun vriend en bandlid. Daarna werd het stil rond de band. Zanger Sivert Hoyem ging met wisselend succes solo verder en Madrugada leek als een nachtkaars uit te branden.

Het kwam dan ook als verrassing dat Madrugada in 2019 een grote tour door Europa aankondigde ter ere van het twintigjarig jubileum van het alom geprezen debuutalbum Industrial Silence. Vrijwel alle shows waren uitverkocht en de fans en pers waren lyrisch over de wederopstanding: het nachtkaarsje was weer een vuur geworden. De band besloot daarop een nieuw studioalbum te gaan maken.

Het eindresultaat heet Chimes at Midnight en opent met het donkere en dromerige Nobody Loves You Like I Do, een typische Madrugada-ballad gedragen door de bariton van Hoyem ondersteund door strijkers en al. Running From The Love Of Your Life is wat meer uptempo. De gitaarpartijen op dit nummer, die door Cato Salsa en Christer Knutsen worden ingevuld, zouden een lach op het gezicht van Buras getoverd hebben. De Noren zijn op hun best als je als luisteraar de duisternis voelt en dat is op het prachtige Call My Name het geval. Het vrolijk klinkende uitstapje naar country en blues op Empire Blues is verrassend en vermakelijk tegelijk. The World Could Be Falling Down zet de luisteraar in een tijdmachine naar 1999. Dit nummer had zo op Industrial Silence kunnen staan.

Madrugada maakt met Chimes Of Midnight een sterke comeback. Toegegeven: er hadden hier en daar best een paar blokken meer op het aangewakkerde vuur gemogen, maar mede door de bijdrage van gastmuzikanten en de productie van Kevin Retterman klinkt het album erg vol. Een perfecte plaat voor bij een kampvuur of de open haard, met een biertje of een wijntje erbij. Die vonken komen dan vanzelf wel.