Frontman van The Notwist Markus Acher is een duizendpoot, zoveel wisten we al. Naast zijn band is hij actief in tal van zij-projecten, waarbij die met Japanse connecties misschien het meest in het oogspringen, Spirit Fest bijvoorbeeld. Het is al weer even geleden dat The Notwist met partners in de VS de handen ineen sloeg om een wonderlijke mix te maken van experimentele hiphop en indie onder de naam 13 & God. De twee albums van 13 & God werden uitgebracht op het Amerikaanse label Anticon. David Madson, aka Odd Nosdam, is een van de oprichters van dat label. Met hem werkt Markus Acher nu samen en hij gebruikt daarbij op zijn beurt zijn pseudoniem Rayon. Die hernieuwde samenwerking levert een smakelijke ep met vier songs op.

De ep is op afstand tot stand gekomen. Madson en Acher begonnen weer samen muziek te maken in 2017. En pas nu zijn er vier tracks uitgekozen om onder hun naam uit te brengen. De onderlinge rolverdeling was helder: Madson heeft de beats gemaakt, voegt samples toe en deed de overall productie. Acher leent er zijn stem aan, speelde gitaarpartijen in en verrijkt de boel met meer lagen samples en geluiden.

Dan verwacht je misschien dat het gevaar groot is dat het resultaat muzikaal geneuzel is. Experimenten die nergens heen gaan, geluidsbehang. Niets is minder waar. From Nowhere to North is een verrassend poppy ep met drie songs die zowel uitblinken in het experiment en gefröbel als in melodie en puntigheid. Met andere woorden, het zijn pure liedjes.

Titelnummer From Nowhere to North staat model voor de sfeer op de ep. Een slome maar zware beat zet de koers, Achers zang brengt de melodie en maakt het tot een liedje. Verder is het nummer volgepakt met geluiden en gitaarpartijen wat het tot een psychedelisch tripje maakt. Wel met voor The Notwist typische luchtigheid: hoor bijvoorbeeld dat koddige terugkerende toontje dat zo te horen is gemaakt met een kinderpianootje.

Desert voert het tempo ietsje op maar sluit mooi bij de opener aan in sfeer en instrumentatie. Op het eerste gehoor lijkt het misschien een kakofonie aan geluiden, maar toch vloeit dat tot een mooi speels melancholisch liedje samen, dat naar het einde op een aangenaam informele manier desintegreert. Zoals het een knutselproject betaamt, zullen we maar zeggen.

Bow And Arrow wijkt iets af van de voorgangers en heeft in de opbouw en het tempo kenmerken van avant garde-electro uit de jaren tachtig, met handclaps en al. Met bewerkte stemmen worden geluidsbeelden neergezet, in een brug komt het even tot stilstand en doet het denken aan een filmische soundtrack. En toch slagen de twee er weer in om het tot een puntig liedje te maken.

Hoogtepunt is toch de tien minuten durende afsluiter Colours / Heavy Load. Nu eens geen puntig liedje dus. De track opent met een lo-fi opgenomen stuk waarin we Achter op een akoestische gitaar wat basale akkoorden horen spelen. Hij zingt er zo’n typisch The Notwist-zanglijntje overheen, waar de melancholie vanaf druipt. Langzaam komt een repeterende sample in beeld die klinkt als een synthpartij en in volume toeneemt tot een beat invalt en bijna 8 minuten lang een prachtig dromerig thema wordt herhaald. Om in weg te zakken, bij weg te dromen, in gedachten verzonken te raken of gewoon ademloos naar te blijven luisteren. Je gaat dat óf oersaai óf wonderschoon vinden: er is geen tussenweg. Ons heeft het betoverd.