Paul Bond – Sunset Blues

Akelig dicht bij het timbre van James Taylor komt de Amsterdamse singer-songwriter Paul Bond met name in het liedje Same Song, Different Groove. Hij zingt ontspannen een beetje onderin zijn bereik en dan krijgt het dat warme maar toch kraakheldere van de stem van een van zijn idolen. Maar het liedje zelf heeft ook kenmerken van het werk van de inmiddels bejaarde meester. Meteen het beste en meest doorleefde nummer op zijn solo-album Sunset Blues.

Wat brengt een Amsterdamse jongeling, als toetsenist sessiemuzikant bij heel wat onder andere Yorick van Norden en Judy Blank, ertoe om zich te verdiepen in de West-Coast folk-met-country-invloeden uit begin jaren zeventig? En er dan als solo-artiest diep in te duiken en een ouderwets mooi album te maken met zeven liedjes die zo in die periode hadden kunnen worden uitgebracht? Het is mij een raadsel. Van die hippie-geitenharensokken-in-slippers-invloed hebben we toch in al de punkperiode afstand genomen?

Nu blijkt Bond weer meer met zijn hoofd in het verleden te verkeren. Als literatuurwetenschapper is hij gefascineerd door de jaren twintig van de vorige eeuw. En dan helaas niet door Neerlandse meesters als Slauerhof of Bordewijk, nee hij zoekt het weer in de VS en is liefhebber van Hemingway en Scott Fitzgerald. En laat zich door die mannetjesputters inspireren. Het is dus gewoon een gewetenloze romanticus, die Bond.

Laten we het erop houden dat zijn brein bovendien wat week is geworden door het prille vaderschap. En dus graag mooie warm klinkende harmonieuze folk speelt als uit een lang vervlogen tijdperk met het idee dat toen alles vredig en fijn was en euforisch de naam Sweet Marie zingt met zijn kraakheldere mooie zangstem.

De nostalgie over een niet zelf beleefd tijdsgewricht druipt van het album Sunset Blues, en raakt je recht in het hart als het wordt vertolkt in een scheurende harmonicasolo In Season Of The Acorn. Want uiteindelijk maakt het niet uit waar een singer-songwriter zich door laat inspireren, maar telt wat hij er mee doet. En Paul Bond verpakt zijn ervaringen in het hier en nu in mooie liedjes met een nostalgische sound waarbij hij zijn voorbeelden bijna naar de kroon steekt. Fijne luisterplaat.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s