Tot groot plezier van voormalig fans van Wild Beasts keerde zanger van die artrock formatie Hayden Thorpe in 2019 terug met een soloalbum. Daarop zette hij toch in feite voort waar hij met Wild Beasts was gebleven. Of toch is zijn stem en persoonlijke toets zo dominant in zowel het werk van zijn voormalige band als zijn solowerk, dat het een naadloze voortzetting lijkt. Diviner viel, niet verwonderlijk, in de smaak bij zijn oude fans.

Die kunnen met lekkere trek aanschuiven aan de dis die Thorpe op zijn nieuwe werk Moondust For My Diamond serveert. Er zijn geen dramatische koerswijzigingen te melden. Thorpe ontwikkelt zijn vakmanschap voort. De plaat staat vol mooie stemmige electro liedjes, stuk voor stuk gebouwd op werkelijk prachtig klinkende synths. Verwacht geen vuurwerk. Thorpe is niet van het gooi en smijtwerk, maar moet het hebben van een smaakvol pallet aan klanken, zorgvuldige spanningsopbouw in de nummers en doordachte teksten. Artrock met een geheel eigen sound, meest wiegend midtempo, met ritmische elementen die nooit op de voorgrond treden maar enkel wat houvast bieden. Als een kleurrijk schilderij waar je telkens nieuwe dingen in kunt ontdekken, maar evengoed een neutrale context kan bieden voor je bezigheden.

Op de beste momenten is Moondust For My Diamond ronduit sexy, zwoel. Als een gelikte single van Brian Ferry. Luister maar naar Metafeeling, een van de meest swingende en aandacht opeisende nummers op het album. Of Suspended Animation, of beter nog Hotel November Tango. Het vuurwerk in zo’n nummer zit in het vocale werk van Thorpe. Je hoort zijn stembanden als het ware ruisen als hij zo laag gaat als maar kan, om dan weer in zijn typische zangstijl met lange opera-achtige uithalen de hoogte in te gaan. Je moet daar – maar dat was bij Wild Beasts al het geval – wel van houden. De zang van de artiest is uitgesproken en barok. Maar kun je daar aan wennen, dan biedt het solowerk van Thorpe heel wat uurtjes luisterplezier en esthetisch genot.