Wie er de afgelopen weken wat tijd, moeite en geld in wilde steken, kon hem in diverse incarnaties en op dito podia bewonderen. Solo, op Mama’s Pride festival in Geleen, als zotskap in bananenpak die eigenhandig het motto ‘you can’t do that on stage anymore’ ontkrachtte en de vraag ‘does humor belong in pop music?’ bevestigend beantwoordde. Op Bruis Festival in Maastricht, als tijdelijke vervanger van de van een beroerte herstellende gitarist Bruno de Groote in dEUS. En als licht excentrieke popzanger en frontman van een succulente begeleidingsband op festival Leffingeleuren aan de Belgische kust – tevens het sympathiekste festival ten noorden van de evenaar – waar hij zijn nieuwe, uitstekende soloalbum Eternal Sunday Drive ten doop hield. In Leffinge werd hij aangekondigd als ‘Belgische rock royalty’. Geen woord van gelogen, als je ’s mans parcours in de loop der jaren een beetje hebt gevolgd. Daar kan nog aan toegevoegd worden dat de betiteling ‘cool as fuck’ voor hem gemaakt lijkt te zijn.

We hebben het hier over Mauro Pawlowski, kortweg ‘de Mauro’. Een duvel-doet-al die niet over een zittend gat blijkt te beschikken, wanneer je alle projecten waaraan de man zijn medewerking heeft verleend, in ogenschouw neemt. En een nogal eclectisch geheel bovendien. Adem rustig in en uit en neem dan het volgende – waarschijnlijk inmiddels alweer achterhaalde – lijstje even door, te vinden op mauroworld.net: Gruppo di Pawlowski · Kiss My Jazz – Maurits Pauwels · Mauro Pawlowski – Club Moral · dEUS · X-Legged Sally – Evil Superstars · Hitsville Drunks · Literary Projects · Mauro · Mauro and The Grooms · Mauro Antonio Pawlowski · Night Rocker II · Othin Spake · Possessed Factory · Radical Slave – Ancient Battery Hiccup · Bedtime for Bonzo · Future Archive Networks · Galina · Horns · Höôr · Mauron · Mitsoobishy Jacson · Monguito · NieuwZwart trio · Noise Guitars Big Band · Perte Totale · Ratzinger · Shadowgraphic City · Somnabula · Stahlmus Delegation · Sue Daniels · The Chair At The Center Of The Planet · The Love Substitutes · The Mechanics · The Parallels · Wall Streets. Het duizelt u een beetje? Vast wel. 

Een paar jaar geleden trof ik Mauro op FantAstival, een piepklein festival in het Belgische As, dat zich afspeelt in en rondom een ontwijd kerkje. Ik stond er samen met amigo da musica Laurens Leurs – frontman van het fijne powerpoptrio The Romans, maar daarover een andere keer misschien meer – plaatjes te verkopen. Mauro trad er solo op, met akoestische gitaar en een set bestaande uit eigen werk en covers van onder meer Jules de Corte. Na een kort fotomoment (‘om mijn vriendin jaloers te maken’, fluisterde ik hem toe) kwam Mauro ook tussen de plaatjes snuffelen. Na zijn optreden en een bezoek aan de dichtstbijzijnde pinautomaat, viste hij de lp Ingrid Steeger singt Klimbim uit de bakken. Voor mannen van een bepaalde leeftijd die in de jaren ’70 de Duitse tv-zenders konden ontvangen, hoef ik er verder geen tekening bij te maken. Met een beetje mazzel volgt een bespreking van dit muzikale ‘meesterwerkje’ eerdaags in het Belgische weekblad Humo, alwaar hij als columnist wekelijks een – doorgaans volkomen van de pot gerukte – plaat uit eigen collectie toelicht. Na wat pinten en met de gekochte lp in de hand, lag Mauro later die avond nog languit in de armen van wat vrouwelijk schoon, voor een volgende fotosessie. ‘Quite a character’, zouden de Chinezen zeggen.

DJ 45Frank