Festivallen, hoe ging dat ook alweer? Na twee ‘try-outs’ (Absolutely Free Festival in Genk en Mama’s Pride Festival in Geleen) zou afgelopen weekend het driedaagse festival Bruis in Maastricht een lichtpuntje worden in een wederom gitzwarte festivalzomer. Zóu, want door het uitblijven van versoepelingen in het coronabeleid, werd ook Bruis gedwongen te downsizen. Niet de gehoopte en verwachte 3000 bezoekers per dag, maar slechts 750. De organisatie van Bruis liet het zich niet aan het hart gaan, hield de line-up met headliners als Goose, De Staat en dEUS nagenoeg intact en nam het (financiële) verlies op de koop toe, waarvoor hulde.

Ik was afgelopen vrijdag samen met 749 andere gelukkigen ter plekke in M-Town, waar achter poptempel de Muziekgieterij een festivalterrein met twee podia was verrezen. Coronacheck-app, ID-bewijs en entreekaartje in de knuistjes geklemd, even alles laten controleren en hup naar binnen. Aanvankelijk voelde het een beetje onwerkelijk en de ontmoetingen met vele amigos da musica die ik ongeveer anderhalf jaar niet had gezien, verliepen onwennig vanwege de veranderde mores in het sociale verkeer. Na een paar biertjes, snel bijpraten met deze en gene en de eerste bands, voelde Bruis al gauw alsof Bevrijdingsdag, carnaval, het winnen van het WK voetbal en de herrijzenis van de Heere Jezus op één dag samenvielen. Het publiek genoot en was extatisch, de optredende bands waren als koeien die na een lange, donkere en koude winter voor het eerst weer de wei in mochten. Kortom: de ware, nauwelijks in woorden te vatten festivalsfeer was er weer. Genoten van onder meer The Homesick, Rats on Rafts, de Belgische belofte High Hi en een bevlogen en fantastisch dEUS dat een greatest hits set speelde die deed verlangen naar een nieuw album, dat in 2022 moet verschijnen. Deo volente. Alleen jammer dat Theme from Turnpike ontbrak op de setlist, met het omineuze zinnetje ‘no more loud music’. 

‘No more loud music’. Het zou het mission statement kunnen zijn van demissionair minister Ferd Grapperhaus, die eerder verklaarde er niet rouwig om te zijn wanneer Nederland minder festivals zou tellen. ‘No more loud music’. Er wordt ook door het toondove demissionaire kabinet hard aan gewerkt, getuige het dedain waarmee de protestactie ‘Unmute Us’ van cultuur minnend Nederland en de evenementensector werd bejegend. 

‘No more loud music’. Jammer dat koning Willy geen acte de présence kon geven in Maastricht, wegens verplichtingen enkele honderden kilometers verderop. Zijne Majesteit was uitgenodigd op het scheurfeestje van een familielid, roemde de organisatie van de Grand Prix en meldde trots dat ‘Nederland zich van zijn beste kant had laten zien’. Nou ben ik de laatste die anderen een verzetje misgunt, maar wie de beelden van Zandvoort heeft gezien, heeft nu waarschijnlijk nóg jeuk. Er werden wat verzachtende omstandigheden aangevoerd voor de drukte tijdens het vroem-vroem volksfeest en demissionair minister Hugo de Jonge verklaarde dat de drukte in de praktijk ‘schuurde’ met wat de regel is. Weet je wat écht schuurt, Hugo? Een schep Zandvoorts duinzand in je bilnaad en dan met een natte, strakke broek een rondje rennen over het Grand Prix circuit. 

Zaterdag 11 september is er een nieuwe demonstratie van ‘Unmute Us’ in diverse steden. ‘No more loud music’? Laat je hóren. Fucking loud!

DJ 45Frank