Om meer bezoekers naar concertzalen te ‘lokken’ wordt de band die optreedt in de omschrijving vaak in één adem genoemd met grotere artiesten in een vergelijkbaar genre. In mijn optiek is dat terecht want je zou als bezoeker zo maar de gelukkige kunnen zijn die in een kleine of middelgrote zaal voor een klein bedrag een band ziet die een paar jaar later in de Ziggo Dome staat of Lowlands afsluit. Alleen de servicekosten voor zo’n kaartje overschrijden dan al het bedrag wat je voor zo’n band betaalt als ze nog niet zijn doorgebroken. Daarbovenop kan je nooit zeggen dat je niet gewaarschuwd was en kan je op verjaardagen en in de kroeg opscheppen dat jij ze ‘ontdekt’ had, nog voordat ze bekend waren.

Op zaterdagavond 2 mei 2009 stond er een band in Rotown die vergeleken werd met Joy Division en The Cure. Zet deze twee bands in de omschrijving en ondergetekende is van de partij. Aangezien het zaterdagavond was, dronken ik en mijn maatje eerst een paar biertjes in Stalles, twee deuren verderop. Rond half tien liepen we Nieuwe Binnenweg 19 binnen waar de band rond de klok van tienen begon te spelen. Na drie nummers in een half gevulde zaal zei ik tegen mijn gezelschap: „Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind er geen hol aan. Denk niet dat het beter gaat worden en stel voor dat we weer slap gaan ouwehoeren onder het genot van een biertje op een barkruk bij de buren. Met deze treurwilgen gaat het nooit wat worden.” Zo gebeurde het dat wij rond kwart over tien weer op onze oude vertrouwde kruk zaten te ouwehoeren.

Spijt van die zes euro voor het kaartje hebben we allebei nooit gehad. We zijn op Lowlands 2016 wél even bij de voorlaatste band in de Alpha wezen kijken en daar bleek dat ik in 2009 niet gezien had dat er wel degelijk knoppen op de treurwilgen genaamd The XX zaten.

Ronald Klootwijk