Ach en wee. Een paar sneeuwvlokken en een paar graden vorst en de ene helft van de bevolking schiet in een kramp, terwijl de andere helft verlekkerd de schaatsen uit het vet haalt of zich verheugt op sneeuwpret. Kids kunnen eindelijk een keer een Frosty the snowman (The Ronettes) maken. En waar zouden we zijn zonder de over ons wakende overheid, die ons waarschuwt voor de horror die winter heet? Code rood, afschalen naar code oranje, blijf binnen mensen! Alsof we dat al niet deden, in elk geval na 21 uur. Orange can be hard, zo hield het Belgische Metal Molly ons al voor.

De barre winter, die hoop en al twee weken duurt in ons kikkerlandje, levert in elk geval gespreksstof op. Let’s Talk about the weather (Red Lorry Yellow Lorry). Mogelijk dat in het hoge noorden de sneeuwval wat heviger is geweest, hier in het zuiden is het wat dat betreft slechts een Hazy shade of winter (The Bangles). Geen Fifteen feet of pure white snow (Nick Cave & the Bad Seeds).

Garagehouders wrijven zich in de handen, met een massale toeloop in het verschiet voor wie te elfder ure nog een setje winterbanden gemonteerd wil hebben, opdat er geen Death ride through wet snow (TaxiWars) volgt. Voor wie een ritje naar Omsk op de agenda heeft staan wellicht aan te raden, maar wie een klein beetje voorzichtigheid in acht neemt, hoeft niet bevreesd te zijn voor een Dodenrit (Drs. P) naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Van het openbaar vervoer hoef je verder weinig te verwachten. Een paar sneeuwvlokken, wat herfstbladeren, een paar graden vorst en hoppa! Outside the trains don’t run on time (Gang of Four). In Scandinavië wordt hoofdschuddend en met een bulderlach gereageerd op de dienstregeling van de NS.

Voor wie droomde van een nieuwe Elfstedentocht (Public Service Broadcasting) is er aan voor de moeite. Mag niet, kan niet, al afgelast in november. Alhoewel… misschien is er nog een geitenpaadje te vinden. Het It sil heve zal hoogstwaarschijnlijk ook dit jaar niet klinken, hetgeen niet betekent dat we ons de schaatspret laten afnemen. Een paar graden vorst, een verkeerd begrepen ‘it ken net’, Walking on thin ice (Yoko Ono) en een nat pak voor wie niet kan wachten tot de ijslaag dik genoeg is. Waarbij ik me afvraag waarom de stem van Yoko Ono niet ingezet wordt als ijsbreker. Succes gegarandeerd.

Een frisse neus halen dan maar, voor wie het schaatsen niet machtig is? Bidden dat je geen Eisbaer (Grauzone) tegenkomt, daarna Coming in from the cold (Johan) en snel weer naast de centrale verwarming. En plaatjes draaien, als je niet The outdoor type (The Lemonheads) of een Buitenmens (Fixkes) bent. Landscape bankdrukken, dekentje over de wintertenen draperen en genieten van wat muzikale winterkost. Keus genoeg. Wat suggesties. Ice cold ice (Hüsker Dü), Ice that melts the tips (Curve), Winter (The Sound), Winter song (Screaming Trees), Somewhere in Siberia (Twice a Man), The north pole (The Walkmen), Freeze me (Death from Above 1979), Skating (Vince Guaraldi Trio), Snowflake (Jim Reeves). Of, zoals Sonny Bono tegen Cher zei, voordat ‘ie op de lange latten tegen een boom knalde en het tijdelijke voor het eeuwige verwisselde: I can’t ski babe (Bob Rivers). Voor wie kou, ijs en sneeuw nu al de neus uit komt: nog even volhouden. Maar aangezien we een volk van zeikerds zijn, is het voor sommigen wellicht continue Klotenweer (Skik).

DJ 45Frank