Wat krijg je als je een Britse jazz-bassist, een folk-georiënteerde gitarist en een Indiase sarangi-speler laat samenwerken? Nou, in elk geval iets dat anders is dan anders. James Yorkston, Jon Thorne en Sulhail Yusuf Khan hebben maar weinig gemeen met elkaar en komen niet alleen uit totaal verschillende werelddelen maar zijn ook thuis is onvergelijkbare muziekstromingen. En dus ontstaat er een interessante potpourri als die samen aan de gang gaan. Voeg daarbij dat ze elk zingen op de plaat en ook hun stemmen en vocale benadering nogal verschilt, en het eclectisch resultaat is daar.

De plaat is vernoemd naar de plaats van herkomst van de drie muzikanten. Yorkston komt uit een gebied in Schotland, net boven Edinburgh, dat East Neuk of Fife wordt genoemd, vaak afgekort tot Neuk. Thorne komt van the Isle of Wight en Kahn uit New Delhi.

De plaat is zachtaardig en doet wat betreft sfeer denken aan het solowerk van Mark Hollis (Talk Talk). Maar dan soms gezongen door een onmiskenbaar Indiase tongval en bijpassende oosterse zanglijnen. Wat nummers verderop kan de insteek dan opeens heel folky zijn, en voel je je zitten bij een haardvuur in een Britse of Ierse kroeg, maar dan met een raar klinkend snaarinstrument erbij dat er eigenlijk niet, maar na even wennen toch wel bij past.

Kortom: interessante luisterplaat.