Trio uit Stockholm onder aanvoering van een Amerikaan: Nicholas Faraone. Dit is de tweede plaat van de drie jongens, die we op de hoes zien, tot borsthoogte in het water staand, ergens waar het er minder Scandinavisch koud uitziet.

De muziek op de plaat doet ook allerminst aan noordelijke streken denken. Of je moet Ierland of streken van de VS toerekenen tot die regionen, want daar heeft het zeker wel verwantschap mee. Op Browser horen we de drie zo op het gehoor tien liedjes lang in een ruimte bijna live musiceren. Lichte percussie en akoestische gitaren van het type rond-de vuurkorf voeren de boventoon. Een enkele keer, zoals in het liedje Icestorm#2, komt een synth langs.

Gevoegd bij de lijzige zang van voorman Faraone is de plaat eentonig. De teksten en de liedjes zijn op zich puik in orde, maar er gebeurt wel erg weinig. Jammer dat Barbarisms de koers zo heeft omgegooid. Deze plaat hoort meer thuis in je verzameling alt-country of americana. Hun debuut deed nog denken aan alternatieve indie met wat folk- of rootsinvloeden zoals van een band als Built to Spill, maar daarvan is op deze plaat helaas weinig meer terug te horen.