Naïef luisterend naar dit album denk je te maken te hebben met een leuk alternatief bandje dat gitaar en elektronica combineert tot een eigen geluid. Maar in werkelijkheid is het de Noorse singer-songwriter Kari Jahnsen die we aan het werk horen. Op de drums en blazers na, speelt ze ook zelf alles in. Ze nam de plaat op in het voorjaar van 2014 op IJsland, met Mike Lindsay (Tunng) achter de knoppen. Dat verklaart in elk geval waarom de elektronica niet alleen prominent aanwezig is, maar ook fijn klinkt.

Till It’s All Forgotten is een lekkere sfeervolle plaat die aangenaam is om naar te luisteren omdat Jahnsen een eigen geluid heeft maar ook eigenwijze keuzes durft te maken in de arrangementen. De prima liedjes zitten dus ook nog eens in een fris licht experimenteel jasje verpakt. Luister naar eens naar Bodies, met een raar rollende drums die overgaat in een bijna folky zanglijntje; zo hoor je het niet vaak. Single Hunter begint in die zin wat traditioneler, maar slaat na anderhalve minuut een voor de plaat kenmerkende licht melancholieke en scheef klinkende richting in; niet per se het sterkste nummer van de plaat. Nummers als Anchor en Fragments maken daar meer aanspraak op. Voor de verandering verdient het afsluitende nummer eens extra aandacht: voornamelijk instrumentaal (Jahnsen zingt alleen wat klanken mee) Are You Real heeft het levenslustige van The Go! Team, een oorworm van een melodielijn en toch net dat Noorse melancholieke dat heel Till It’s Forgotten kenmerkt.