Lonelady uit Manchester grijpt in de sound en de sfeer nadrukkelijk terug naar de dansbare golf die gelijktijdig met de new wave op kwam in de jaren tachtig. Retro, maar met het hart op de goede plek. Julie Campbell, de vrouw die tekent voor zo’n beetje alles dat je op de plaat hoort behalve de drums, ziet er ook uit alsof ze een tijdreis heeft gemaakt: rood kort haar, esthetiek als van Annie Lennox, kleding onmiskenbaar alternatief Brits, en natuurlijk zoals het toen hoorde oversized. Platenhoes gruizig zwart-wit met grote gekleurde figuren.

Qua sound is Lonelady op haar tweede plaat Hinterland schatplichtig aan bijvoorbeeld A Certain Ratio – luister maar eens naar Into The Cave – zoals die eveneens uit Manchester afkomstige band in hun beginjaren klonk in elk geval. Maar ook de geest van en jonge New Order waart in haar composities rond.

Campbell overgiet haar nummers met een mooi melodieus en toegankelijk sausje; iets wat bij A Certain Ratio wel eens te zeer ontbrak. Resultaat: een onweerstaanbare pakkende en bij vlagen swingende plaat (hup, de dansvloer op met Groove It Out). Met geheel in stijl een flinke dosis doom en gloom waar Anne Clark zich nog bij zou thuisvoelen.