Prima plaatje voor de zondagochtend. Als je de slapers nog uit je ogen moet wrijven en je hersenen nog niet toe zijn aan concrete brokken informatie. Fenster heeft Berlijn als thuisbasis en naast zuiderburen ook een Newyorker in de gelederen. En de drummer zit niet op een kruk, maar die beroert staande op subtiele manier alles dat geluid maakt. Per definitie überhip dus. En dat straalt The Pink Caves op alle mogelijke manieren uit. Op het gekunstelde af.

Fenster hoort thuis in de groep Duitse muzikanten rond het Morr Music-label. Met als bekende namen bijvoorbeeld Lali Puna en Mùm. Fenster gebruikt ook veel elektronica, maar de basis van hun geluid wordt toch gevormd door surfachtige tremelo-gitaren, minimale percussie en de altijd dromerige zang die is verzopen in de revers. Fenster is dol op elektronica met veel knoppen, waar ze op deze plaat naar harte lust aan draaien. Het roept de vraag op of een band lo-fi mag heten als er zoveel techniek voor nodig is om nog lo-fi te klinken.

Positief zijn de verleidelijke liedjes die schuilgaan onder een dik tapijt van geluiden en geluidseffecten. Deze plaat ontvouwt zich langzaam maar zeker bij meerdere luisterbeurten. Met als hoogtepunt Cat Emperor dat klinkt als een oude Arcade Fire-song, maar dan met wat minder energie. The Pink Caves is volgens Fenster een droomwereld waar je je al luisterend in onderdompelt. En zo is het maar net, als je er tegen kan.