De Meta-vrije maand

Meer dan 90% van het promotiebudget voor concerten gaat bij Rotown op aan advertenties op social media en dan vooral op Instagram en Facebook. Al met al best een hoog bedrag dat we jaarlijks bij Meta besteden en er zijn genoeg redenen te bedenken waarom dat niet de meest wenselijke situatie is. Zo’n enorme afhankelijkheid is nooit goed. Maar ja, wat moet je dan? Als … Lees verder De Meta-vrije maand

Naked and famous

Dat roem vergankelijk kan zijn, is een open deur ter grootte van het gecombineerde ego van Donald Trump en Elon Musk. Hoe artiesten daarmee omgaan is verschillend. De ene artiest hangt bij tanende roem, dalende verkoopcijfers voor albums en concerttickets zijn instrument (of zichzelf…) aan de wilgen. De ander opteert voor doorgaan – soms als een schim van wat hij of zij ooit geweest is … Lees verder Naked and famous

Verkeerde band

Voor de rest van de wereld zal het waarschijnlijk niet zo veel betekenen, maar ik blijf het onwaarschijnlijk mooi vinden dat een oudhollands draaiorgel op het kerkplein een nummer van The Replacements stond te spelen ter opening van ons festival.  Dit jaar willen we het festival weer beginnen met een vertolking van Left of the Dial, dus we zijn al druk op zoek.  Iemand opperde … Lees verder Verkeerde band

I couldn’t be happier

Het weekendje weg om de vastelaovend (carnaval) te ontvluchten was al eerder geboekt. Het kreeg alleen een iets andere lading. Zo’n anderhalve maand geleden kreeg ik de mededeling dat mijn dienstverband als redacteur bij een maandkrant om ‘bedrijfseconomische redenen’ werd beëindigd. Jammer, lullig, bijzonder vervelend, maar ach… Dan wil het helpen dat je over wat relativeringsvermogen beschikt. Het verlies van een baan is toch net … Lees verder I couldn’t be happier

Iedereen telt (drie) dubbel

Ik heb ‘iedereen doet het nou eenmaal zo’ altijd een slechte reden gevonden om iets op een bepaalde manier te doen. Maar soms kom je er niet onderuit. Op het moment dat ik dit schrijf, hebben we bijna 3.000 passe-partouts voor Left of the Dial verkocht. Dat is natuurlijk helemaal niks vergeleken bij wat de grote zomerfestivals verkopen, maar ik kan er bijna niet van … Lees verder Iedereen telt (drie) dubbel

The box

Lusten en lasten, ze komen wat mij betreft perfect samen bij het fenomeen ‘deluxe boxset’. Somptueuze blije dozen, boordevol muzikaal snoepgoed voor de lekkerbek. Er staan er hier links en wel wat, sommige nog ongeopend en dus niet beluisterd. Ik maak daarbij een scherp onderscheid. Een geremasterde lp, aangevuld met b-kantjes, demo’s, live-opnames en andere ongein om je op kosten te jagen? Blief ik niet. … Lees verder The box

De gouden regels voor een live-cover

Dit weekend stond ik naar een beginnende band te kijken die opvallend veel op Dinosaur Jr. leek. De zang was weliswaar totaal anders, muzikaal was het een directe kopie. Voor mij hoeft een band niet origineel te zijn en ik ben bovendien fan van Dinosaur Jr. dus ik was enthousiast. Totdat ze een cover deden. Van alle nummers uit de complete muziekgeschiedenis, kozen ze een … Lees verder De gouden regels voor een live-cover

It’s a sick, sick world

Dat het met ‘Make America Great Again (‘and fuck democracy!’) gestaag vordert moge duidelijk zijn, nu de oranje sloopkogel, zijn likkende techbiljonairs en overige reetkevers het voor het zeggen hebben. Dat die vermeende grootsheid van ‘the greatest country on earth’ nogal tegenvalt, werd me de afgelopen tijd ook pijnlijk duidelijk.  Neem David Johansen, frontman van de lichtjes legendarische New York Dolls, punkrockers avant la lettre, … Lees verder It’s a sick, sick world