In 2021 bracht The Bug Club een eerste album uit, met negen liedjes. Sindsdien volgden Green Dream in #F (veertien liedjes), Mr Anyway’s Holey Spirits Perform! One Foot In Bethlehem (14 tracks), Rare Birds: Hour Of Song (47 tracks), On The Inner Workings Of The System (elf liedjes), en vandaag verschijnt Very Human Features, dit keer met dertien tracks. Je zou The Bug Club de Robert Pollard van Wales kunnen noemen: ze lijden aan liedjesdiarree. Toch is er een verschil. Zet je plaat nummer 1 op en daarna het vandaag verschenen album, dan moet je van goeden huize komen om er verschillen in te kunnen onderkennen. Dat geldt op zijn minst in mindere mate voor Robert Pollard.

Very Human Features is gebouwd op hetzelfde fundament als alle voorgaande albums van het duo Sam Willmett en Tilly Harris. Charme is het voornaamste wapen van The Bug Club – dat geldt voor hun liedjes, en nog in hogere mate voor hun liveoptredens. Daarnaast is hun punkpop altijd voorzien van teksten met een flinke dosis humor, zijn de liedjes over het algemeen goedgehumeurd en net lekker uptempo, voorzien van pakkende samenzang, en – om het ook voor de liefhebbers van alternatieve muziek behapbaar te houden – is de productie altijd net een beetje lo-fi en rafelig. Gouden formule. Wie ze weleens live heeft gezien, kan zich waarschijnlijk ook vinden in de stelling dat je ze gerust hele vaardige muzikanten kunt noemen. Het gitaarwerk van Willmett bijvoorbeeld is zonder meer indrukwekkend.

Very Human Features is dus weer een hartstikke leuk punkpopalbum, met stuk voor stuk liedjes die zich als een makkelijke snack laten verorberen. Toch schuurt er iets, nu we alweer voor een nieuwe serie van die liedjes zitten. Je wordt er toch een beetje The Bug Club-moe van. Vooral het gebrek aan ‘iets anders dan’ wreekt zich als je al meerdere albums van ze tot je hebt genomen. Slotnummer Appropriate Emotions is een mooie illustratie. Het liedje begint eens anders, met zang van Tilly Harris en net een beetje ingehouden. Maar vervolgens bouwt het in stapjes weer uit tot het bekende The Bug Club-volume en volgt het ene na het andere rockmuziekcliché elkaar op. Kom op Sam Willmett en Tilly Harris, gebruik jullie godgegeven talent eens voor iets anders?