Vorige week was het onverwachts feest. Door een toevallige samenloop van omstandigheden stond ik op een verloren woensdagavond ineens op een dansvloer met allemaal bekenden. Er werden gezellige plaatjes gedraaid en hoewel ik al uren van plan was om naar huis te gaan, ben ik blijven discodansen tot de laatste ronde. Zo gaat dat soms.

De volgende ochtend werd ik wakker en ik zag dat de dienstdoende dj ‘s nachts na het draaien een bericht had gepost. Hij had er niks aan gevonden en wilde nooit meer draaien.

Hoe anders kun je een avond beleven.

Hij kreeg bijval van andere dj’s. Die vonden het draaien ook niet leuk meer. Kennelijk is het zenuwslopend als mensen niet aan een stuk door rondspringen en is alleen een urenlange, constant overvolle dansvloer een succes.

Ik voelde me meteen schuldig. Wist ik veel dat je een existentiële crisis kunt veroorzaken door even te gaan plassen.

Twee weken geleden was ik in Engeland op een vergelijkbare avond. Het was niet megadruk, maar de mensen die er waren stonden vrolijk te dansen. Soms verdwenen er groepjes mensen naar buiten om te roken en twee nummers later was het dan weer wat drukker.

Tegen het einde van de avond zag ik drie meisjes naar de dj gaan om plaatjes aan te vragen. Ze zagen er uit alsof ze net naar een vrijgezellenfeestje waren geweest en ik vroeg me af wat ze wilden horen.

Ik besloot het aan de dj te vragen.

‘What were their requests?’ riep ik boven de muziek uit terwijl ik vaag richting de meisjes gebaarde.

Dat was misschien niet de handigste manier om het te verwoorden, maar het was al laat en ik wist me even niet beter in het Engels uit te drukken.

De dj keek me verbaasd aan.

‘The regrets? I don’t have any regrets, I loved every song!’

Ik moest toen vooral lachen om de spraakverwarring. Hoe wonderbaarlijk zou het zijn om aan het einde van een avond aan een dj te vragen van welke nummers hij spijt had. Maar na vorige week vind ik het vooral een goed advies aan alle teleurgestelde dj’s. Soms vallen je platen wat meer in de smaak, soms wat minder. En soms hebben mensen geen geld meer voor drank en gaan ze vroeg naar huis, hoe leuk de muziek ook is. Nou en?

Minke Weeda