De Northumberlandse songwriter, dichter en verteller Peter Alexander Jobson begint zijn debuutsoloalbum Burn The Ration Books Of Love als een stand up comedian met het nummer Holiday. Toegegeven, dat werkt uitstekend, want met een openingszin als “Every time someone says ‘Paris’ to me, I think about sex” heeft hij in ieder geval meteen mijn aandacht. Maar er is veel meer dan de korte albumopener die het de moeite waard maakt om je in dit album te verdiepen. De verzameling liedjes, die een mix is van genres als country-achtige psychedelica en cocktailjazz, luistert heerlijk weg, terwijl Jobson met een Northumberland-accent en een stem die verraadt dat hij jaren in rokerige ruimtes heeft doorgebracht waar hij zijn stembanden smeerde met alcoholische versnaperingen verhaalt over een geheim uit zijn jeugd.

Toen hij jong was, stak Jobson zijn dorp in brand. De oorzaak van de brand in het vissersdorp Alnmouth is 40 jaar lang een mysterie gebleven, en wordt nu eindelijk opgehelderd. De bekentenis resulteert in prachtige ingetogen nummers als The Night Of The Fire. Hij was 11 of 12, aan het fietsen met een oudere jongen en ze waren naar de winkel gegaan om sigaretten te kopen. Ze gingen naar de zandduinen om te roken en speelden met lucifers. Het volgende moment vatte de duinen vlam, daarna de golfbaan en vervolgens raasde een enorme brand richting het dorp. Ze sprongen op hun fietsen en fietsten zo ver en zo snel als ze konden om weg te komen. Toen verstopten ze zich op de top van de heuvel met uitzicht op het dorp en keken toe hoe dorpelingen met man en macht aan het blussen waren. Daar wachtten ze tot het donker werd en vreesden het ergste – dat ze bijvoorbeeld zouden worden opgesloten of geslagen door hun ouders. In plaats daarvan bleken ze opgezadeld met een geheim, dat ze met niemand durfden te delen.  

Liefhebbers van Leonard Cohen (Foolish Boy en Please Please Please, met Guy Garvey (Elbow) als achtergrondzanger) en Nick Cave (het ruim elf minuten durende Kesta) zullen Burn The Ration Books Of Love zeker kunnen waarderen. De voormalige bassist en toetsenist van I Am Kloot weet trouwens het kenmerkende geluid, de jazzy swing van die band op zijn solodebuut nieuw leven in te blazen zonder dat hij in herhaling valt. Er valt kortom genoeg moois te ontdekken! De nummers, weemoedige reflecties op een jeugd die bijna in rook opging, zijn sterk autobiografisch en zijn diepgeworteld in Jobsons levenservaring en in zijn geografische wortels in Northumberland.  

Op de tweede helft van Burn The Ration Books Of Love, dat werd opgenomen in Jobsons thuisstudio en geproduceerd door Ben Christophers (o.a. Bat For Lashes) is duidelijk te horen dat Jobson ervaring heeft met schrijven van soundtracks. Met name op het weergaloze Kesta, komt dit duidelijk naar voren. Het wordt gevolgd door twee eveneens grootste nummers, waarmee het album stijlvol wordt afgesloten. In zowel Just ‘Cause I’m Dead als titelnummer Burn The Ration Books lijkt piano een grotere rol te spelen dan op de rest van het album, zonder dat sprake is van stijlbreuk. Met dit solodebuut levert Jobson een veelzijdig meesterwerk af, dat ontegenzeggelijk doet verlangen naar meer van deze mooi gerijpte artiest.