Oh ja, ook dit is er nog verschenen en is de moeite van het checken waard.

Nap Eyes – The Neon Gate
Vier jaar even niks gehoord van de Canadezen Nap Eyes, die band die uit dat desolate stukje van het land komt dat luistert naar de poëtische naam Nova Scotia. Het is alsof je de stormen die het rotsige landschap geselen hoort in hun muziek, en misschien wel nog niet zo als in hun verslavende vijfde album The Neon Gate. Niet alles is anders op dit album. Gitaren, meestal akoestisch, soms gierende erupties en wilde solo’s, spaarzame percussie en die mooie stem van Nigel Chapman vormen de hoofdingrediënten. Maar de afgelopen vier jaren heeft de band vooral een nieuwe manier gevonden om liedjes te maken en schuwt nu niet om een nummer gewoon minuten lang op één herhaald thema te bouwen, waarover dus als het ware enkel de zang ronddartelt. Dat levert echt prachtige nummers op die je als een draaikolk nooit meer loslaten. Voeg daarbij dat het belezen gezelschap graag teruggrijpt naar literatuur in de teksten en je hebt alles om een plaat te maken die zo het museum in kan. (Paradise of Bachelors / Paper Bag Records / Konkurrent)

Porridge Radio – Clouds In The Sky They Will Always Be There For Me
Dana Margolin en vrienden gaan voort op de ingeslagen weg: emotioneel geladen songs waarin die dramatisch overslaande goed tot zijn recht komt. We zijn direct thuis als we de plaat opzetten met Anybody. De muzikanten uit Brighton hebben duidelijk hun idioom gevonden; het nummer heeft wel wat weg van indie-hitje Back To The Radio. Een rustig begin, oplopende spanning, Margolin wringt er tot slot alle emotie uit. En toch heeft dit nieuwe werk van Porridge Radio ontegenzeggelijk aantrekkingskracht, ook al hoor je veel dat je al kent. De band heeft ook naast die bijzondere stem een eigen sound ontwikkeld, met bijvoorbeeld dat lullig klinkende orgeltje dat wel heel effectief melodielijnen wegzet die je als vanzelf meegaat neuriën. En tegelijk laat de band z’n tanden zien, in ongecontroleerd harde stukken waarin je boxen mogen kraken onder het geweld en opvallend losjes, ja bijna slordig wordt gespeeld. Fans van het voorgaande werk kunnen de plaat blind aanschaffen. Ook voor anderen biedt Porridge Radio een ideale soundtrack voor een koude winter, met een dekentje op de bank je liefdesziek voelen. (Secretly Canadian / Konkurrent)

Various – Nieuwe Nederlandse Naïviteit
Ze zijn een beetje raar, eigenwijs tot op het bot. Niet altijd begrepen, maar ja, het is dan ook zo anders dan anders wat ze doen. En toch zou je gerust kunnen spreken van een volwaardige stroming: muzikanten die zich van niks aantrekken, geen muziek maken om een publiek te plezieren of om populair te worden. Nee, op eigen kracht je neus achterna. In het Nederlands uiteraard. En die uitbijters in de Nederlandse popmuziek zijn n u bijeen gebracht op een spetterend stuk vinyl: Nieuwe Nederlandse Naïviteit. Met liedjes van toch wel wat bekende namen hoor: Kwartet Niek Hilkmann, Marc van der Holst (The Avonden), Huub Prins (Elias van The Homesick) en uiteraard Thor Kissing. Maar ook Low Standard Deviation met hun kraker Nachtmerrie In Almere, of het in Rotterdam toch bekende Buurtbeheer met hun liedje Rijke Ouders. Luistert en huivert! Wie de plaat te pakken wil krijgen kan beter snel zijn: de oplage is beperkt. Ga dus naar het release feestje op 19 oktober in De Bovenkruier in Zaandam! (eigen beheer)