Het regende vrijwel non-stop de eerste avond in New York, maar ik was goed voorbereid en had een zwarte paraplu uit Nederland meegenomen. 

Het festival waarvoor we naar Amerika waren gekomen vond plaats in verschillende zaaltjes en elke keer als we naar een nieuwe plek toegingen, drukte ik onze programmeur op het hart om vooral op te letten of ik mijn paraplu nog wel had. 

Ik raak zelden iets kwijt en ook al was het maar een paraplu, dat wilde ik graag zo houden. 

We kwamen bekenden tegen en het werd later en later. Toen we ’s nachts naar het hotel liepen, was het eindelijk droog. 

De volgende ochtend werd ik wakker en wilde mijn mail checken. Ik opende mijn tas en zag mijn telefoon. Daaronder niet één, maar twee zwarte paraplu’s. Kennelijk was mijn paniek om niks kwijt te raken zo groot geweest dat ik iemands paraplu had gejat. 

Precies op dat moment kwam er een berichtje binnen van onze programmeur die op een andere verdieping sliep.

‘Ben je al wakker? Als je trouwens je plu zoekt, die heb ik!’

Na die avond heeft het uiteraard niet meer geregend.  

Minke Weeda