De band is een graag geziene gast in onze playlist, dus toen er een nieuwe ep werd aangekondigd, keken we hier reikhalzend naar uit. Dat er inmiddels reeds drie nummers als single waren verschenen mocht de pret niet drukken, al hadden we eigenlijk stiekem gehoopt op een iets langere ep.  

Evenals de vorig jaar verschenen ep 77 Stokes Croft bevat Fried Rice vijf nummers. Konden we op het debuut nog een kwartier genieten, op Fried Rice blijft de klok steken bij 12 minuten. Geen wonder dat het op Record Store Day reeds als exclusieve vinyluitgave (Birthday Party) kon worden uitgegeven, samen met eerdere single R U Reading op de A-kant en debuut 77 Stokes Croft aan de B-kant. Maar wij klagen niet hoor, want er is meer op komst! Eind dit jaar zal Fried Rice als tweeluik Fried Rice | Moon Bliss worden uitgebracht. 

Met name het openingsnummer en het slotnummer van Fried Rice zijn aan de korte kant. De eerste, The Invite, kan worden beschouwd als prelude van My Birthday Party. Beide nummers lopen in elkaar over en kunnen eigenlijk ook als één track worden beschouwd. My Birthday Party is een vrolijke indie poprocker die het in zich heeft om een doodgeslagen feestje vlot te trekken. Het wordt gevolgd door singel Ha-Ha, die weliswaar rustiger is, maar daarom niet minder aantrekkelijk. We worden meegenomen in de innerlijke gedachtenwereld van zangeres Veerle Suzanne Driessen: “In de kern gaat het liedje over een gesprek dat ik met mezelf heb. Dat je je niet gek moet laten maken en niet uit het veld moet laten slaan. Het is een liedje waarin ik me sterk voel, maar het is ontstaan uit een situatie waarin ik mij onzeker voelde.” Na twee minuten lijkt de monoloog afgelopen, maar culmineert dan alsnog naar een noisy hoogtepunt om vervolgens terug te keren bij de basis en hoe het begon. 

Tot zover de tot nu toe bekende nummers. Met Did The Drummer Change The Bass, dat wordt gekenmerkt door een funky bas en enigszins chaotische indie, wordt uitstekend doorgepakt. Herkennen we hier de invloed van Willem Smit (Personal Trainer), met wie Driessen veel aan Fried Rice heeft geschreven, zoals ze eerder vertelde in een interview met MuziScene? Hoe het ook zij, de samenwerking, niet alleen met Smit, maar ook met Casper van der Lans (The Homesick, Korfbal, Torii, LMNOP, A Fungus) die voor de productie en het opnameproces verantwoordelijk is, werpt duidelijk zijn vruchten af, want na de titelloze outro (No Name) rest ons een gevoel van ‘we want more’. Fijn dat dat reeds aangekondigd is.