Het geluid van Jupiter Was Close is ongekunsteld en eerlijk. Akoestische gitaar lijkt de hoeksteen en ook de zang is naturel. Op de debuut-ep van het viertal uit Doetinchem staan vier tracks. Zelf omschrijft het kwartet zijn muziek als folkpop met een randje. Wie ben ik om dat tegen te spreken, vooral omdat het de lading goed dekt. 

Het knappe van de vier nummers op A Giant Leap is dat ze geen van alle met hun kop boven het maaiveld lijken te willen uitsteken. En dat wil dus niet zeggen dat ze alle middelmatig zijn. Nee, juist verre van dat. Het blijkt lastig om een favoriet aan te wijzen. Opener Feel Like begint direct met zang, Human After All met tromgeroffel, Simon met versterkte akoestische gitaar en Most People met synths. Hoe gevarieerd wil je het hebben? Laatstgenoemde is indiepop met een 80’s-vibe en een refrein dat lekker meezingt. Simon is americana met een poprocksausje, Feel Like poprock met een americana-sausje en Human After All zou ik karakteriseren als indiepop met zweem van folkrock.  

Zou ik een favoriet moeten aanwijzen, dan kies ik Human After All omdat het zo’n heerlijke oorwurm is. Het doet me enigszins denken aan bands als The Nits en Alamo Race Track, zowel qua muziekstijl als manier van zingen. Het is echter een salomonsoordeel, want vraag het me morgen nog een keer en Simon en ik zijn de beste vrienden en overmorgen zeg ik dat ik Feel Like Most People omdat ik er gewoon niet uitkom. Alle nummers zijn verhalend en duren rond de vier minuten en hebben zonder onderscheid radiopotentie.  

Kortom, Jupiter Was Close is een band om in de gaten te houden wanneer je houdt van americana van Nederlandse bodem. Laat je overtuigen door een luisterbeurt op een streaming platform of beter nog, ga de band deze zomer live zien, bijvoorbeeld op festival Halle Heide. Misschien kun je dan een eigen exemplaar van A Giant Leap scoren en kun je later, wanneer band is doorgebroken, zeggen dat jij er vroeg bij was.