Nadat Mooneye, de band van frontman Michiel Libberecht, in 2021 het sterke debuut Is It Big Enough uitbracht, toerde hij volop. Eind 2022 was er weer ruimte voor een vervolg. Dat Come With Me And Hide er nu pas ligt, is het gevolg van het feit dat de Libberecht na de opnames terug naar de tekentafel toog. In eerste instantie was veel van de live energie op de plaat terechtgekomen. Hierdoor was het veel meer een alternatief rockalbum geworden dan diens voorganger, die toch vooral een van americana en folk doortrokken poprocker is. Wie wil weten hoe dat had kunnen klinken luistert vooral naar Lover To Stranger, dat nog dateert van de oorspronkelijke opnamesessie en dat een van de steviger nummers is op het album, dat vooral nummers herbergt die vanuit een akoestische basis knap zijn opgebouwd.  

Fans van het eerste uur zullen absoluut niet worden teleurgesteld door Come With Me And Hide, dat negen op Amerikaanse leest geschoeide liedjes bevat met wortels in folk en country. Wie luistert naar prijsnummers als Out Of Place en Girl Like You, zal zich bovendien verheugen op de geplande concertreeks. Er zit voldoende pit in het nieuwe album om live te knallen. Daarnaast bevat het album pareltjes als opener New Skin. Het is eenvoudig voor te stellen dat Libberecht dit nummer met alleen akoestische gitaar en zijn heldere stem kan dragen, maar de band tilt het met o.a. pedal steel en gedegen drumwerk boven het niveau van de gemiddelde ballad uit.  

Hoewel Mooneye zich ogenschijnlijk moet inhouden, weten de muzikanten nummers als Another Fool, Branches en Changing nauwkeurig en goed gedoseerd te larderen. Luister bijvoorbeeld naar Branches en Another Fool, die respectievelijk een voortreffelijke folk- en country-afdronk krijgen. Luister hoe breekbaar Changing begint, dat onmiskenbaar herinneringen oproept aan de naamloze debuut-ep uit 2018, en luister vervolgens naar hoe bedaard de gitaarsolo klinkt, die desondanks uit de speakers knalt met de belofte dat het veel harder kan. Het is een schitterend opstapje naar alweer het laatste nummer, Too Young To Have Regrets, een gevoelig nummer met de stem van zangeres Chantal Acda als zeer aangename extra. 

Spijt zal Libberecht niet hebben van zijn besluit om Come With Me And Hide kleiner te maken dan oorspronkelijk de bedoeling was, en samen met producer Koen Gisen (o.a. Meskerem Mees, The Bony King of Nowhere) en zijn band terug te keren naar de pure essentie van Mooneye. Het resultaat is warm, intiem en groots dankzij een subtiele vorm van bescheidenheid.