Liefhebbers van het werk van The Notwist en andere uitingen van de broers Acher weten dat er nauwe banden bestaan tussen de Zuid-Duitse muzikanten en Japanse gelijkgestemden. Markus Acher speelt met leden van Japans Tenniscoats bijvoorbeeld in Spirit Fest. Daarnaast hebben de broers Acher van huis uit een levendige belangstelling voor jazz én Duitse volksmuziek. Het is ze letterlijk met de paplepel ingegoten. Dat zie je bij The Notwist bijvoorbeeld terug in het gebruik van een indrukwekkend grote sousafoon door Micha Acher. En door nóg een muzikale zijtak aan de omvangrijke Acher-boom Hochzeitskapelle. Die formatie bestaat uit bevriende muzikanten met een jazz en volksmuziek-achtergrond. Zij spelen liefst in geïmproviseerde setting, op kleine locaties, intiem.

Van Hockzeitskapelle verschijnen nu twee lijvige albums die een culminatie vormen van al die culturele invloeden rondom de broers. Hochzeitskapelle – op zichzelf al een botsing van indie, volksmuziek en jazz – werkt hier samen met Japanse artiesten, uit hun lokale jazz- en indiescene. Op de albums The Orchestra In The Sky Tokyo Recordings (8 nummers, 42 minuten) en Kobe Recordings (16 nummer, 1 uur en 22 minuten) staan opgeteld niet minder dan 24 composities ontstaan uit een muzikale ontmoeting tussen Hochzeitskapelle en onder andere Saya en Ueno van Tenniscoats, singer-songwriters Yuko Ikema en Eddie Marcon, de folk van Gratin Carnival en Kanako Numata. Ook het blazersensemble Zayaendo doet mee – is ook te horen op de laatst verschenen plaat van The Notwist Vertigo Days. Dit ensemble slaat op zijn beurt een brug tussen indie en de traditionele muziek van Japanse fanfare orkesten die door de straten marcheren.

he Orchestra In The Sky is zodoende een fascinerend album om naar te luisteren. Het samenspel van de culturen levert prachtige momenten op, zoals Garden Of Peace dat drijft op een melancholisch thema van een blazer en klinkt als een soundtrack van een Italiaanse film uit de jaren zeventig. Daarnaast steelt de stem van Saya van Tenniscoats enkele keren de show met haar zachte stem in al even zoete en op het eerste oog simpele liedjes. De hoogtepunten dreigen wat te verzuipen in de overdaad; daarom is het goed dat al dit moois is verspreid over twee albums, waartussen het alleen moeilijk kiezen is.