Verlegen kinderen krijgen niets. Frontman Jurre Otto zag het Engelse equivalent op een muur gekalkt en overtuigde de overige bandleden om er de titel van ‘die moeilijke tweede’ van te maken. Het bekt lekker en slaat ergens wel op het brutale viertal dat in 2021 doorbrak met de voortreffelijke debuutplaat Words To Live By, Suits To Die For. Wie de lat voor zichzelf hoog legt, stelt zich beter niet te bescheiden op. En dat doet Queen’s Pleasure op zijn tweede album dan ook geenszins. Gepassioneerd spelen de jonge Amsterdammers hetgeen hen dwarszit van zich af. Het geluid is nog onmiskenbaar Brits, maar er is een lichte kentering te bespeuren. Was het voornamelijk garage dat op het debuut de klok sloeg, op Shy Bairns Get Nowt lijkt de band zich, als zovele tegenwoordig, meer richting postpunk te bewegen. Of de band zich daarmee op glad ijs begeeft? Wat ons betreft niet. 

Shy Bairns Get Nowt is een sterke verzameling van liedjes die er stuk voor stuk mogen zijn. Ver voorbij de helft is er een verwijzing naar de titel van het debuut. Man In A Suit is het postpunkequivalent van een ballad, al gaat het hier niet over de liefde, het tempo is relatief laag en het ligt goed in het gehoor. Aangenaam ritme – net niet loom, maar zeker een rustpuntje – lekkere riffs, zowel gitaar als bas, en uitstekend drumwerk van Sal Rubinstein. Bovendien pakt de band met My Eyes Adored You Too geweldig door. Wederom blijkt de kwaliteit van de band, want ook hier heerlijke riffs van gitarist Teun Putker naast wervelende drums en bijna funky baswerk. Wat moet het fijn zijn om deze nummers live te mogen beleven! 

Ook opvallend en dus het vermelden waard is Keep Falling, dat ook op de B-kant staat en waarop de band zich zowel qua stijl als energie lijkt te willen meten met The Clash. En waarom zouden we het hier niet hebben over de tweede helft van dit album, dat overigens heerlijk wordt afgesloten met het enigszins dromerige Feet On The Ground? Het album opent namelijk met vier singles, waarvan de eerste bijna een half jaar geleden uitkwam, dus die kennen we nu wel. Laten we wel wezen, er is natuurlijk niets mis met Living A Lie, One Of These Days, How Come en Playboy’s On. Al zou je je gerust kunnen afvragen of er niet nog interessantere singles op Shy Bairns Get Nowt staan. En dat is zeker geen diskwalificatie, het geeft slechts aan dat die ergens in de twintigjarige pikkies onder toeziend oog van producer Frans Hagenaar, als koning Midas in staat zijn om ideeën te veranderen in goud. En dus levert Queen’s Pleasure wederom een goed gevuld album op, dat gerust een schatkist aan singles-materiaal mag worden genoemd.

Ter promotie van Shy Bairns Get Nowt kan je Queen’s Pleasure donderdag 19 (Concerto) en vrijdag 20 oktober (OCCII) live zien in Amsterdam, waarna het viertal zich in november warm speelt aan de andere kant van de Noordzee, opdat ze dit jaar met een zinderende tour door Nederland kunnen afsluiten.