Het is een op het oog chaotische drukte in het café van poppodium Paard in Den Haag, deze donderdagavond begin april bij de showcase Fresh Brew by Albeda. Zowel de zenuwen als een flinke dosis ambitie en eigenzinnigheid druipen gebroederlijk langs de muren en overstromen het podium dat vanavond bevolkt wordt door de studenten van de opleiding Muzikant Producer van het Albeda.

Tekst: Ronald Renirie Foto’s: Michel Mees

Tijdens deze opleiding schrijven de studenten muziek, nemen dat in de studio op en werken aan hun performance. Op de locatie in Rhoon staan oefenruimtes, studio’s en een podium volledig ter beschikking aan de studenten die daar worden begeleid door docenten die met een stevige voet in de  muziekwereld staan. Zij leren de studenten hoe ze hun product het beste in de markt kunnen zetten en hoe ze als zelfstandig muzikant of producer een eigen business opzetten.

Dat laatste is volgens onderwijsleider Wouter Muste een essentieel onderdeel van waar ze in Rhoon mee bezig zijn. „Artiesten moeten leren om hun geld te verdienen met hun eigen muziek. Dat is de kern van onze mbo-opleiding. Zelf muziek schrijven, ondernemen, en alle vaardigheden die daar verder bij komen kijken. Wij kijken naar wat iemand kan, maar niet op een conservatorium manier. Het gaat ons om de kracht in de act en in de persoon. Maar vooral ook om authenticiteit en eigenzinnigheid. Zit er iets heel bijzonders in? En daarbij stellen we ons altijd de vraag of de beroepsmatigheid een haalbare kaart is.”

De showcase vanavond in het Paardcafé is op eigen initiatief georganiseerd door Lavita Werner, die ook nog speelt met haar indie/postpunk band Sasha Sailor. Ze zit in het tweede jaar van de opleiding en ziet een presentatie als vanavond als een essentieel onderdeel voor muzikanten. „Voor de artiesten die vanavond optreden is het heel belangrijk dat ze meters maken op het podium. Ze moeten hun act voor elkaar hebben, goed voorbereid zijn, een soundcheck doen, en alles wat er verder bij komt kijken.”
Ze is blij met de opleiding die ze doet. „Er is heel veel individuele begeleiding, en het leuke is ook dat de opleiding niet instrument-specifiek is. Je kiest zelf je vakken, zoals creative development waarbij je bijvoorbeeld de opdracht krijgt om nieuwe dingen te ontdekken, met als doel jezelf te blijven ontwikkelen. Maar je leert ook hoe je jezelf het beste kan presenteren, als onderdeel van wat wij de cycle noemen: het schrijven, opnemen en uiteindelijk presenteren van je muziek. Omdat we natuurlijk ook gewoon een mbo-opleiding zijn is een vak als Nederlands uiteraard verplicht, maar dat vullen we op school dan in door bijvoorbeeld te leren hoe je een goede biografie schrijft.”

Ook Alysha Deanne zit in het tweede jaar. Ze wil met deze opleiding zo allround mogelijk worden. „Ik ben al zo lang ik me kan herinneren met muziek bezig. Het is voor mij een heel belangrijk middel om me te kunnen uiten en mijn verhaal te vertellen. Bovendien is het heerlijk om met heel veel gelijkgestemde zielen samen te werken. De band waar ik vanavond mee speel, is geen vaste band. Ik heb gewoon een aantal studenten gevraagd om vanavond mee te doen. Normaal speel ik met mijn vaste gitarist Lester Vasilda. Maar onze school is een heerlijke community met mensen die elkaar allemaal helpen. En daar word je gewoon beter van.”

Dat laatste is ook voor de 18-jarige Ana Hernandez Barrera een belangrijk onderdeel van de opleiding. „Het is mooi om met zoveel mensen samen te werken die met hetzelfde bezig zijn als ik. Ik speel vanavond bas in twee van de optredende bands, en die bands hebben allebei een heel verschillend geluid. Juist dat maakt de opleiding voor mij zo leuk.”

Een van de bands waar Ana in speelt vanavond is Sy-Ki. Oorspronkelijk begonnen als solo-project van zangeres Tara Thomas is de band inmiddels uitgegroeid tot een trio. Tara: „Ik schreef al liedjes toen ik nog heel klein was en ben sinds 2018 aan het produceren geslagen. Ik heb op school echt het gevoel dat ik mijn ei kwijt kan. Er wordt natuurlijk gekeken naar wat je verkeerd doet, maar de nadruk ligt vooral op wat je wel goed doet. En dat is voor mij heel belangrijk. En het feit dat de opleiding zo breed is. Bovendien krijgen we heel veel vrijheid. Zo is er bijvoorbeeld op vrijdag geen les, maar krijgen we de ruimte om op school zelf aan de slag te gaan in de oefenruimte of de studio.”

De tweede band waar Ana Hernandez Barrera in speelt vanavond is Thrilled. En een groter contrast met de elektronische muziek van Sy-Ki is nauwelijks denkbaar. Thrilled maakt stevige en tegelijkertijd dromerige songs met een shoegaze-geluid dat doet denken aan jaren negentig bands als My Bloody Valentine en Ride. Juist de afwisseling is voor Ana erg prettig. „Ik denk dat het goed is om je zo breed mogelijk te oriënteren. Bovendien is het niet alleen goed, maar ook nog eens heel erg leuk. Daardoor is ook de opleiding eigenlijk precies hoe ik hoopte wat het zou zijn. Al heb ik nog wel flink in de zenuwen gezeten of ik wel toegelaten zou worden.”

Die toelatingseisen zijn best pittig. Er zijn drie rondes waar de potentiële studenten doorheen moeten. In de eerste ronde moeten de aanmelders drie zelfgeschreven songs, een biografie en een motivatiebrief opsturen. Naar aanleiding daarvan worden een aantal gelukkigen uitgenodigd voor een gesprek, waarbij dus die authenticiteit heel erg belangrijk is, en tenslotte worden daar weer een aantal personen van uitgenodigd voor een writing camp weekend. Tijdens dat weekend kunnen de studenten laten zien wat ze daadwerkelijk in huis hebben en worden ze beoordeeld op alle aspecten die voor de opleiding belangrijk worden geacht. Strenge eisen dus, maar dat moet ook wel. Er is elk jaar maar plek voor zo’n vijfendertig studenten, terwijl er zo’n tweehonderd aanmeldingen zijn. En Ana Evers is dus blij dat ze er bij zit. „Dit is het mooiste wat er is. Ik doe elke dag wat ik het allerleukst vind, en mag dat ook nog eens doen met allemaal creatieve mensen die hetzelfde doel hebben als ik: slagen in de muziek.”