Het ging de laatste allemaal wel erg goed, met nominaties, verzilverde prijzen en complimenten en zo, ik werd er wat ongemakkelijk van. Voor je het weet ga je geloven dat heel de wereld dol op je is. Om dat weer een beetje in balans te krijgen, hier een aantal van mijn minder populaire meningen:

• Organisaties die personeelsadvertenties plaatsen en achter de functietitel (m/v/x) zetten, zijn aanstellerig en stom. Alsof er ook functies bestaan waar een bepaald geslacht niet op zou mogen solliciteren. 

• Ik vind The Cramps niet leuk. Ik snap heus wel dat het een goeie band is hoor, maar ik vind er niks aan. Nog irritanter vind ik mensen die zeggen ‘maar heb je ze dan weleens live gezien?’ Ja, dat heb ik. En het was net als met skiën. Dat heb ik ook gedaan en iedereen zegt dat als je eenmaal een keer hebt geskied, je het fantastisch vindt, maar dat is dus helemaal niet zo. 

• Uit eten gaan is een straf, derde kerstdag bestaat niet, democratie binnen een band maakt de muziek niet beter, tv-kijken is veel fijner dan naar de bioscoop gaan. En ik hou niet van mensen waarmee je geen normaal gesprek kunt voeren, dus ik ben niet dol op baby’s en kleuters. Zeebanket is de superieure bonbon en Columbo is de beste politieserie ooit gemaakt. 

• Ik vind mansplaining een achterlijke term, want ik ken net zo veel niet-mannen die het doen. Tegelijkertijd erger ik me nu al dood aan alle mannen die op deze column gaan reageren om me uit te leggen waarom The Cramps wél goed zijn. 

Ik heb er nog meer, maar die bewaar ik tot we weer een paar prijzen hebben gewonnen. 

Minke Weeda