Belgisch duo Blackwave. maakt op internationaal gebied vloedgolven met hun infusie van hiphop, jazz, soul en funk. Om de volgende stap te zetten hebben ze Los Angeles bezocht om met weinig slaap en hernieuwde inspiratie tot hun tweede album te komen.

Blackwave. is het project van de Antwerpenaren zanger/producer Willem Ardui en rapper Jay Walker. En dat loopt best goed, op Spotify alleen weten ze al meer dan 500.000 maandelijkse luisteraars te vangen. Na het uitbrengen van hun debuutalbum Are We Still Dreaming? in 2019, is het duo afgereisd naar Los Angeles om inspiratie te halen uit een nieuwe omgeving. Het resultaat van de 20-daagse expeditie is binnen 40 minuten te horen, op het onafhankelijk uitgebrachte album No sleep in LA.

No sleep in LA weerspiegelt het landschap van Los Angeles met warme avonden op palmstranden met vrolijk- en zorgeloos klinkende nummers. Veel nummers volgen hetzelfde recept waarin rap evenredig wordt afgewisseld met pakkende refreinen en intermezzo’s. De groovende ritmes worden afgewisseld met vrolijke melodieën en aangevuld met blazers. De gezongen refreinen zijn vaak voorspelbaar en herhalen zich, wat af en toe zorgt voor een verlangen naar afwisseling en creativiteit.

Gelukkig wordt deze afwisseling wel gevonden op Recluse. Het duo verbuigt hun stemmen tot hogere tonen en fluisterende volumes, waarbij de achtergrond wordt ingevuld door zwierige strijkers en prachtige momenten van sereniteit. De stiltes in het nummer worden opgebouwd tot een uiteindelijke samenkomst van groovende funk en vlagen van elegantie.

Nummers zoals Good day en Horizon weten hiphop te combineren met de blauwe tonen van jazz en soul en incorporeren backing vocals. Deze infusie heeft Blackwave. onder de knie, waaraan de punctuele vaardigheden van het duo alleen maar kwaliteit toevoegen. Maar op Desire – waar het duo een impersonatie doet van de Beastie Boys – wijken ze af van deze infusie, helaas zonder veel succes. Tussen de schreeuwende gitaren en blèrende achtergrondgeluiden voelt de zang wat misplaatst en mist het duo het beestachtige enthousiasme van hun optreden, waar de eerdergenoemde rapgroep uit New York juist zo bekend om stond.

No sleep in LA is een solide verzameling nummers die goed thuishoren tussen de gemengde hiphopafdelingen met jazz, soul en funk. Hoogtepunten zoals Recluse en Horizon geven de potentie weer van het duo. Het is duidelijk dat er genoeg vaardigheden aanwezig zijn, waarbij de soepelste nummers met genoeg funk vooral uitblinken, maar weten ze je niet altijd te overweldigen met afwisseling in stem of structuur. Zo missen een aantal nummers wat specerij en verlang ik, op de hoogtepunten na, naar verbeterde recepten.