Party Dozen is een twee-koppige noiseband uit Sydney bestaande uit Kirsty Tickle (saxofoon) en Jonathan Boulet (percussie en sampler). Wie denkt dat zo’n duo slechts een klein bereik heeft, vergist zich. Tickle en Boulet gaan tot het gaatje om alles, maar dan ook alles uit hun instrumenten, die ze gemakshalve als gereedschap beschouwen, te halen.  

De deur wordt op het derde album van de Australiërs ingetrapt met The Iron Boot, een bijna extremistisch nummer dat sporen bevat van doom, jazz, no-wave en hardcore. Indrukwekkend. Dat smaakt naar meer en met Macca The Mutt worden we op onze wenken bediend. Dat in de laatste minuut Nick Cave een bijdrage levert is bijzonder – hij doet bij mijn weten niet aan gastbijdragen – en tilt het nummer voor mij ontegenzeggelijk naar een hoger niveau. En dat terwijl de lat al zo hoog lag… Toch geldt dat niet voor alle nummers, want hoewel het tweetal weet te overdonderen, soms is het gewoon ook even te veel. De kracht van The Real Work zit er misschien dan ook niet in dat het album integraal zo interessant is. De losse nummers zijn dat terdege wel. Blijkbaar moet ik af en toe even op adem komen.  

Nou biedt The Real Work die ruimte wel. Fruits Of Labour, is ronduit speels te noemen, funky met invloeden van surf. The Worker daarentegen is net als het openingsnummer erg ‘in your face’ en vertoont stevige punkinvloeden, waardoor het niet erg is dat vervolgens met het melodieuze, ronduit rustige Earthy Times een (goedgekozen) rustmoment wordt ingelast. Het wordt gevolgd door The Big Quiet, dat blues lijkt te verkennen vanuit een noise-perspectief, maar toch minder hectisch klinkt dat het merendeel van de andere nummers. Ook afsluiter Risky Behaviour is balsem voor de ziel. Het is een spacey, funky, zelf soulvol filmachtig nummer, waarop het lekker is wegdromen op door hip-hopachtige drums gedragen melodieën.

Party Dozen rondt het album dus rustig af en dat onderstreept mijn conclusie dat de nummers op het album vooral elk voor zich zeer de moeite waard zijn. Ik betrap mezelf er namelijk op dat ik voor verschillende momenten van de dag inmiddels favorieten heb, maar dat ik het album zelden lang of volledig laat aanstaan. Dat het daarmee toch een ruime voldoende scoort mag duidelijk zijn, want The Real Work is een verzameling uitzonderlijke en originele nummers.