Sniester Festival 2022: in één quote geweldig!

Afgelopen weekeinde stonden ruim zeventig nationale en internationale acts op verschillende locaties in het muzikale centrum van Den Haag – Het Popdistrict – tijdens Sniester. Het festival wordt door een team van mensen gemaakt dat er zó veel liefde instopt, dat iedereen wel van Sniester móet gaan houden. Want ja, wat je geeft, krijg je terug! Tienduizenden bezoekers, dik vijftig vrijwilligers, meer dan vijfhonderd muzikanten (aan het werk en als bezoeker), runners, fotografen, horecamedewerkers, beveiligers, stagemanagers: iedereen laafde zich aan de muziek, én, zo blijkt, aan elkaar. Want naast de geweldige programmering en organisatie zijn saamhorigheid, verbondenheid, opwinding en extase de échte kracht van Sniester.

In dit verslag nu eens geen recensent aan het woord maar ruim podium aan een aantal mensen die Sniester 2022 gezamenlijk tot een memorabel festival maakten: van de founding father tot en met muzikanten, bezoekers en zelfs een kat.

Foto’s en tekst: Judith Zandwijk

**Isa Sanchez** (productie): „Wat zouden we zonder de vrijwilligers zijn!”

**Lisa Penningnieuwland** (vrijwilliger): „Ik ben al 4 jaar vrijwilliger voor Sniester. Ben er via mijn zus bijgekomen. Ik heb gevraagd of ik dit jaar ook de polsbandjes controle mocht doen zodat ik ook wat van de muziek meekrijg. De muziek is, uhm….’bijzonder’; *out of my comfortzone* maar daarom zó leuk!”

**Parliament of Pain** (The Hague Rollerderby): „Sniester is de BOMB omdat we mogen rollerskaten in de moshpit.”

De Sis sies Pip en Sandra (merchandise): „Elk jaar is er een run op de crew-shirts die alle medewerkers krijgen. Vooral de horeca- en vrijwilligersploeg is altijd zeer enthousiast om hun shirt op te halen. Aan de hand van een namenlijst delen wij die uit. Geeft nog aardig wat gepuzzel want soms staat er iemand niet op. Maar het is heel gaaf dat al die ’kattekoppen’ ineens op het plein verschijnen. Ondertussen zijn wij de dozen met shirts et cetera voor de verkoop nog aan het uitpakken en de stand aan het inrichten. Langzamerhand komen er ook merch-klanten die al willen kijken, passen en kopen. Nog even wachten tot we een kassa hebben. Ja, er kan dan ook gepind worden. Na een uurtje zijn we ready to roll. Het is onwijs leuk om te doen! Dan komen de bands met hun merch die wij ook voor hun verkopen. Sommige hebben één item; bijvoorbeeld een shirt of een cd. Maar andere komen met hun hele repertoire aanzetten.

We hebben vooral de buitenbands gezien omdat we niet weg kunnen bij de stand. Daar zat niets slechts bij. Bij de meeste ontstond ook een pit. Goede vibe en energie. De zanger van Lucky Blue trok al snel zijn t-shirt uit en gaf hem aan een fan. We riepen nog dat ‘ie bij ons een nieuwe kon halen…..”

**Luna Becking** (presentatrice): „Ik krijg twee dagen de eer om verschrikkelijk vette bands aan te kondigen (onder andere Bongloard, Niko) en zelf ook te genieten van de heerlijke sfeer. Sniester is echt een aanrader!”

June Versluis en Jady Zijl (bezoekers): „Ik had eigenlijk kaartjes voor Goat Girl in Paradiso. Maar dat werd afgelast vanwege corona maatregelen. Dus ik was mega blij toen ik zag dat ze op Sniester kwamen!!! Ik vind Goat Girl’s muziek geweldig en heb hun laatste album dan ook helemaal grijs gedraaid. Eigenlijk miste ik mijn beste vriend, die nu op uitwisseling is, tijdens de show. Wij zijn samen heel erg fan van Goat Girl en Badibaba is ons nummertje. Maxime ik mis je!!! Gelukkig kon ik samen met mijn lieve vriendje voor drie dansen en genieten, wat zeer zeker gelukt is!”

Sniester (kat én boegbeeld): „PigSx7? Sniesterx1 zul je bedoelen!”

Wilma Giltay (bezoeker): „Sniester, wat een leuk en ongecompliceerd festival! Nieuwe bandjes ontdekken, waaronder Tramhaus! Gave band! Misschien wel het nieuwe geluid voor de toekomst. Ik wil ook nog noemen: La Jungle, Knife Massage, Stake. Wat was volgens mij de beste? Memes uit Schotland!”

**Joya Bhikki De Bock (**productie): „Sniester is zo’n festival waar je je twee dagen niet hoeft te douchen.”

**Tess Janssen** (fotograaf): „Ik ben fotograaf en videograaf, voornamelijk in de muziekindustrie. Als ik op een festival loop, ben ik daar meestal omdat ik met een band mee ben of ik voor het festival (achter de schermen) fotografeer. Vandaag niet; ik legde deze keer de werkzaamheden van de lieve mensen van **Superkracht** vast. Superkracht helpt mensen met een verstandelijke beperking hun talenten te ontwikkelen in de culturele sector. Ook op Sniester. Alleen al om eens op een andere manier op een festival rond te lopen vond ik erg leuk. Maar Superkracht is ook nog eens een initiatief dat mij persoonlijk raakt vanwege mijn eigen dubbele handicap. Ik heb hypermobiliteit syndroom, een lichamelijke beperking, en pas een jaar geleden is bij mij autisme en ADHD vastgesteld. Ik heb jarenlang alles zelf moeten doen. Dus van initiatieven zoals Superkracht, en er zijn er ondertussen veel meer, word ik heel blij. Het was voor mij dus extra bijzonder om voor Superkracht te mogen werken!”

Renée Overbeeke (presentatrice, bassist): „Dit jaar presenteer ik omdat je nooit nee zegt als Sniesterkoning Marco je vraagt! Ha! Normaal sta ik als artiest op het podium en het was te gek het nu eens van een andere kant mee te maken. En is presenteren ook niet een soort van optreden? Sports Team heeft er met mij een nieuwe fan bij en ook de waanzinnige energie van Heavy Lungs zoek ik graag nog een keer op.

Ik ben dol op Sniester. Het is een festival dat de dingen nét even anders doet, en ik hou daar wel van. Lekker buiten de gebaande paden gaan, het hoeft allemaal niet zo braaf en netjes. De programmering en sfeer weerspiegelen dat in mijn ogen perfect. Er zijn zo veel toffe bands en er gebeurt overal wel iets. Acts waarvan je later als je groot bent zegt: ‘die heb ik nog op Sniester gezien!’ Maar ook lokaal talent, de oude rotten, de ontdekking van het jaar; het is hier allemaal te vinden. En tja, de mascotte is een kat met een leren jack. Hoe kicke wil je het hebben?

**Timothy Aarbodem** (muzikant Supersonic Blues): „Dat was erg leuk maar ook wel pittig wakker worden vanmorgen, want Marco Bijsterbosch van Sniester had ons al geprobeerd te bereiken op een onchristelijk tijdstip terwijl we nog op één oor lagen. Maar als je dan wordt gevraagd om in te vallen voor Life op Sniester, dan zeg je natuurlijk geen nee. Het was even wat geregel en ik kwam ook bijna niet toe aan een ontbijtje, maar we zijn erg blij dat we het allemaal voor elkaar hebben gekregen. En als je dan ook nog eens in de kleine zaal van het Paard staat, is dat toch wel een soort van erkenning, erg tof. Toen we opkwamen stonden er nog niet zo veel mensen, maar na het eerste nummer stroomde het gezellig vol. Het had eigenlijk niet beter kunnen gaan.
Ik wil ook nog een shout-out geven voor mijn mama die geroadied heeft!”

Sylvia en Lennard Kruithof (bezoeker): „Volgens mij hebben we Sniester nog nooit overgeslagen. De programmering is elke keer weer verrassend goed. Whispering Sons was één van de hoogtepunten van de avond. Wat een hypnotiserende sound en stem!”

Sander Evers (geluidtechnicus en muzikant Monomyth): „Sniester is een leuk festival om te werken omdat er spannende bands geboekt worden. Meestal werk ik op het podium en mag ik de bandwissels begeleiden. Ik zorg er als geluidstechnicus voor dat de muzikanten zichzelf en elkaar op het podium horen spelen. Heavy Lungs verraste met hun energie. De drummer speelde als een bezetene zodat ik om het nummer de microfoons bij zijn drumstel terug op hun plek moest zetten. Geweldig om te zien dat het publiek daar helemaal in meeging.”

**Hediye Özlem Sen (team superkracht**): „Ik help mee met de crew-catering in de Blauwe Kamer van dit restaurant. Ik ben van team superkracht. Dat is een groep voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Ik ben autistisch. Er wordt vaak gezegd dat we niet kunnen inmengen maar dat kunnen we wél!”

Meyendel bestaat uit Ingmar Spaaij en Jesse Evers, een Nederlandstalig duo geboren in de magische duinpan Meijendel in Den Haag. Meyendel zette de eerste stapjes naar buiten op het Sniester Festival. Jesse Evers: „Een eerste show. Dat is altijd bijzonder. En zeker memorabel als het plaatsvindt in the Tattoo garden. We hadden gisteren een mooi gesprek tijdens de laatste repetitie samen: hoe benaderen we dit? Durven we te kiezen voor de intimiteit of kiezen we voor een energieke aanpak? We kozen voor het eerste, gelukkig. Een optreden vol stilte, ontspanning en contact. Wauw, die acht nummers kwamen voor het eerst tot leven. Er was ruimte voor fouten, een grapje en emoties. Blij dat Popradar Den Haag ons heeft gesteund toen er nog geen duidelijk teken van leven was, behalve ons eigen vertrouwen in dit project. We ontvingen subsidie om onze eerste EP op te nemen. En trots dat Popradar daarna het vertrouwen hield en ons een spot op Sniester Festival gaf om voor het eerst de buitenwereld in te treden. Op naar nog heel veel stapjes!”

**Stella scheepbouwer** (vrijwilliger): „Ik werk al jaren als vrijwilliger voor Sniester omdat dit zo’n gaaf festival is en er altijd zoveel nieuwe bands te ontdekken zijn! **Henk en Melle** zijn altijd grappig.”

Anno Houwing en Johan van de Bos (bezoekers): Johan: „Het is niet wat ik ken maar waar ik erg door gefascineerd ben.” Anno: „Ik heb met Henk Koorn (Hallo Venray / Henk en Melle) begin jaren ’90 in het bandje De Bolderkar gezeten. Absurdistisch Nederlandstalig met de hit Het leven is geen lulletje.”

**Leen van der Ree en Ruud Huismans** (EHBO): „We kijken met één oog formule 1, kan makkelijk. We zijn elk jaar op Sniester; vaste prik, vaste locatie. Geen dramatische zaken tot nu toe maar een paar kleine dingen waar we even hebben moet helpen. Vooral ’s avonds als er wat meer gedronken is. Er heerst hier alleen maar gezelligheid, alleen maar gezelligheid. Dat is toch fantastisch! Komt ook door de goede beveiliging hoor. Het is zo fijn dat dat kan hier. We kijken ook alle bandjes hier op de Grote Markt. En bij Sniester Junior helpen we de kids crowdsurfen.”

Michelle van Renswoude (bezoeker): „Sinds we The Picture Books hebben gezien op het Wild Rooster Festival op de Grote Markt zijn we helemaal fan. Mijn vriend en ik houden net als de band ook van motoren. Zij hebben een garage in huis met motoren en muziek. Dat is toch geweldig. Ooit hopen wij er ook zo bij te mogen zitten.”

Yves le Pief (stagemanager): „Na 12 jaar freelancen ben ik gestopt in de evenementensector. Maar ik doe er nog vier per jaar zoals North Sea Jazz en natúúrlijk Sniester; alleen de festivals die ik echt leuk vind. Net de soundcheck van Pulled Apart By Horses gehoord. Ik kende ze nog niet maar het knalt lekker allemaal.”

Niek brukx en John brukx (bezoekers): „Mijn vader is al fan van The Toy Dolls vanaf dat hij jonger was dan ik nu ben, vanaf zijn zeventiende. De eerste keer dat hij ze zag was in het Willem 2 stadion in Den Bosch. Daarna heeft ‘ie iedere tournee gezien. Olga is een geweldige gitarist, de teksten zijn grappig en de shows zijn geweldig. Toen ik zelf 2 jaar oud was zong ik al liedjes van de Toy Dolls mee, dansend achter de computer. Net voor corona was ik voor het eerst mee met mijn vader, en wat was het een feest. Nu kaarten voor Sniester gekocht om ze weer in actie te zien. Ik speel zelf gitaar en mede daardoor is het heel gaaf om Olga in actie te zien!”

Hille (videograaf): „Ik film Sniester sinds 2017. Elk jaar blijft me opnieuw verrassen. De sfeer hier is als op geen ander festival. Het is een grote familie die komt voor gezelligheid en keihard feesten. Overvolle zalen maar toch een bepaalde intimiteit met de muzikanten die je op geen enkel ander festival zal ervaren. De vetste acts dit jaar waren voor mij Joe & the Shitboys, Guitarwolf en Wodan Boys.”

Lilianne Laan (copywriter Copy Galore): „Om de bandbio’s voor de Sniester-website te schrijven, luister ik alle bandjes van tevoren. Het gevolg is dat ik ze allemaal wil zien, wat natuurlijk nooit lukt. Heel erg gelukkig geworden dit jaar van een paar nogal brute acts: La Jungle, Haggard Cat en Stake. Sports Team, Wodan Boys en Money & The Man had ik ook graag willen zien. Ik hoorde ook dat Meyendel zo mooi was dat er mensen bij hebben staan huilen. Dat is voor mij wel de essentie van Sniester: overal waar je binnenloopt gebeurt iets bijzonders. Er is een idioot hoge concentratie van briljante muzikanten.”