Hou je vast. Hier volgen een paar ronkende teksten uit de persverklaring bij het aankondigen van een nieuw album van The Wombats: ‘They kick off the most exciting phase of their constantly evolving success story’; The indie heroes have revealed plans for a five date headline UK arena tour in April 2022, playing massive nights; 15 years and three top 5 UK albums into their career, The Wombats are pulling in a bigger audience than ever before’; The viral success of Oliver Nelson’s remix ‘Greek Tragedy’ on TikTok has enraptured a whole new generation of fans’; ‘used in over 600,000 videos, the remix has rocketed to over 30 million streams, propelling the original to 120 million streams’.

En het enige wat ik kan denken bij het beluisteren van Fix Yourself, Not The World is: ‘waar ging het mis’? Want de spetterende marketing kan toch niet verhullen welk een leegte we daar aantreffen. Ook het betrekken van een hele batterij producers – Jacknife Lee (U2, The Killers), Gabe Simon (Dua Lipa, Lana Del Rey), Paul Meaney (Twenty One Pilots, Nothing But Thieves), Mark Crew (Bastille, Rag‘n’Bone Man) en Mike Crossey (The 1975, The War on Drugs, Yungblud) – bij het maken van het nieuwe album van het trio, heeft hier niet gebaat. The Wombats schuift met dit album aan in een lange rij bands die electro en rock combineren in een goed klinkende commerciële mix: plastic formule pop voor de massa.

Maar ja, dan zet je het nog een keer op en beginnen die plastic deuntjes natuurlijk als een idioot te plakken. Na anderhalve luisterbeurt kan ik de meeste liedjes al mee neuriën. Is het omdat ik het al begin te kennen, of is het omdat die melodielijntjes zo voorspelbaar zijn, sputtert mijn brein nog tegen in een poging kritisch te blijven. En ja, wat plat man, zo’n sound die echt precies zo is als van elke springerige fruitige goed gekapte boyband die in de markt wordt gezet met een gekunsteld randje alternatiefigs. En ja, het lijkt soms twee druppels water met al die andere gitaar-electro acts als Death From Above en klonen. ‘This car drives all by itself‘ betrap ik mijzelf te zingen als ik even een rondje loop buiten tegen de lockdown kilo’s. Kut, ben ik er toch weer ingetrapt. Want luister nou naar People Don’t Change People, Time Does; dat is gewoon een charmant rustig liedje met een refrein en gitaarlijntje dat precies doet waar het voor is ontworpen: I’m hooked!

Tja. The Wombats. Ik verzet me tegen hun nieuwe commerciële gewoon tè gelikte jasje. Ik krijg kotsneigingen van de marketing rond het album en het oeverloze geblaat in de persberichten. Ik heb nog heimwee naar die eerste plaat met al die hitjes waar de frisheid van af spetterde en waar ik nu nog zodra ik het hoor weer vrolijk van wordt en ga dromen over verhuizen naar New York. Maar Fix Yourself, Not The World maakt het mij onmogelijk om te ontkennen dat deze jongens niet ‘the gift of the gab‘ hebben, maar dan als het om plakkende liedjes maken gaat. Het is niet anders.