Rival Consoles – Overflow

Overflow, het nieuwe album van Ryan Lee West, beter bekend als Rival Consoles, werd geschreven bij de gelijknamige dansvoorstelling van gerenommeerd choreograaf Alexander Whitley. Het werk laat zich inspireren door data, en dan vooral door hoe data van onlinegedrag gebruikt en misbruikt wordt. Die inspiratie vertaalt zich naar het donkerste en ongrijpbaarste album van de producer tot op heden.

Het werk van West, dat al sinds jaar en dag uitkomt op avant-garde-label Erased Tapes (Nils Frahm, Ólafur Arnalds), typeert zich door verfijnde elektronica en pulserende, normaliter warme synthesizerklanken. Die uitnodigende warmte van het voorgaande werk van de producer, maakt op Overflow plaats voor ijzingwekkende kou. Neem bijvoorbeeld rete spannende singel en openingstrack van het album Monster: een tien minuten durende slow burner die beukend en bloedstollend klinkt. Het is een fantastisch geproduceerd stuk, maar erg uitnodigend klinkt het bepaald niet.

Even verderop op het album krijgt de luisteraar het nog een stuk zwaarder te verduren, wanneer de volgbare puls van de eerdere tracks wordt losgelaten. Noise Call and Response is bijvoorbeeld een traag en zwaar ambient stuk, dat wordt ingevuld met bloedmooie granulaire pianoklanken. Titeltrack Overflow staat daar weer haaks op met glitchy elektronica die zo op elektronicalabel Warp uit had kunnen komen.

Een van de hoogtepunten van het album is Noise Call and Response II, het meest dansbare stuk van het album. De ijzige ambient lagen verplaatsen zich op deze track wat meer naar de achtergrond en maken ruimte voor een beat die dit zowaar een bijna clubwaardig nummer maakt. Bijna dan. Ook dit stuk blijft een tikkeltje onnavolgbaar, helemaal in lijn met de rest van het album. Een ander hoogtepunt op het album is Pulses of Information; een stuk dat veel warmer klinkt dan de omringende composities, en terug lijkt te grijpen op het oudere werk van de producer. Niet heel gek dat juist dit stuk een andere toon heeft, het is namelijk een losstaande singel die extra aan het album is toegevoegd.

Overflow is een vrij ongrijpbaar en experimenteel album. De plaat staat vol met prachtige duistere elektronica en is zoals we van Ryan Lee West gewend zijn fantastisch geproduceerd. Toch mist het album an sich wel wat. Wanneer men de dansvoorstelling waar de muziek voor geschreven is erbij ziet, zal het vast en zeker een overweldigende ervaring zijn. Maar zonder die toegevoegde menselijkheid van dans, is Overflow toch net een tikkeltje té koud en machinaal.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s