De bij het grote publiek nog grotendeels onbekende Yorick van Norden levert met Playing By Ear zijn derde soloalbum af. Een snelle blik op de Wikipedia-pagina over hem toont de enorme veelzijdigheid van Van Norden. De variatie in muziekstijlen die hij speelt en zijn grote muziekkennis komen zeker tot uiting op zijn nieuwe album. Hij voelt feilloos aan wat een nummer nodig heeft om goed te klinken. 

Door: Ronald Houtman

Is dit nieuws? Nee, feitelijk gaat Van Norden verder waar hij met zijn vorige album is gebleven. Maar Playing By Ear is minder Beatlesque dan, met name, Happy Hunting Ground. Hoewel me vanaf halverwege de plaat toch steeds weer een ‘Wings-gevoel’ bekruipt, waarbij de invloed van Paul McCartney’s muziek nooit heel ver weg is. En dat Van Norden zijn nummers toch een heel eigen sfeer en karakter geeft, is gewoon knap. 

Ook van belang is dat de uitstekende teksten autobiografisch zijn. Zoals meerdere artiesten heeft ook Van Norden de periode van lockdowns gebruikt voor zelfreflectie en overdenkingen en dit in zijn muziek verwerkt. Het geeft het album zeker extra dimensie, vooral omdat er altijd wel iets is wat je zelf ook herkent.  

Playing By Ear is een afwisselende verzameling van tien mooie nummers. De eerste twee nummers zetten het album zowel muzikaal als qua sfeer prima neer. Achter de veelzeggende titel Nothing’s Ever Planned schuilt een prachtige tekst over het al dan niet kunnen plannen van dingen die in ons leven gebeuren. De veelzijdigheid van Van Norden laat hij horen in de verschillende rustigere nummers, zoals Let It Roll, The Loving Kind en Maybe Tomorrow. Het ietwat mysterieuze Let It Roll, over ‘loslaten’, is één van de nummers die bij mij erg blijft hangen. The Loving Kind is een prachtig stukje zelfreflectie. Bij de meer uptempo nummers klinkt (Isn’t It So) Sad About Us verraderlijk positief en vrolijk, terwijl de tekst juist helemaal niet vrolijk stemt. Je zou het ook ‘hoop’ kunnen noemen… Hetzelfde kan worden gezegd over Love Gone Wrong. Om toch even kritisch te zijn, Part Of Me is wellicht het minst aansprekende nummer. Het klinkt net even te simpel en teveel rechttoe rechtaan. 

De conclusie is toch dat Yorick van Norden met Playing By Ear een prachtig album heeft afgeleverd. De stem van Van Norden is erg prettig om naar te luisteren en muzikaal zit het prima in elkaar. Zijn muziek is niet in een bepaald genre te vangen. Het zijn luisterliedjes in de zin dat de teksten echt ergens over gaan. Maar het is toch ook meer uptempo en melodieus. Een beetje Wings, een beetje americana, REM-gitaarrifjes hier en daar, een beetje… Yorick van Norden.