De Siciliaanse gitarist Enzo Pepi komt voort uit de postrock scene op het Italiaanse eiland. Daarin was hij sinds de eeuwwisseling vooral actief in lokale bands. In 2019 koos hij er voor het eerst voor om een soloplaat op te nemen. Daydream werd door critici goed ontvangen. Nu ligt er een vervolg, The Lazy Revolution, waarop hij voortbouwt aan een solo-repertoire. De plaat is live opgenomen in samenwerking met drummer Vincenzo Arisco en bassist Christian Cutrufo. Twaalf nummers lang horen we daarom rock en post rock die direct klinkt en niet wordt ontsierd door te veel overdubs.

Pepi laat zich op het album inspireren door een aansprekend idee dat hij illustreert met een citaat uit het titelnummer van de plaat dat hij afdrukt in de platenhoes: ‘I don’t care about your haste, I will do my revolution, with a beer in my hand, I will watch the football match, and I will be happy‘. Zo simpel kan het zijn. De meeste liedjes staan qua tekst in het teken van onthaasting en het zoeken van schoonheid in de kleine simpele dingen, zoals eten met vrienden, de kleur van de lucht, hoe de grond ruikt na een regenbui. Pepi gaat voor ‘slowness and quality‘, legt hij uit. Wat aangenaam bekend Mediterraan klinkt.

Die trage luiheid horen we op de plaat terug in een aantal rustige tracks op rustig tempo. Richting slowcore neigt het soms. Maar dat wordt afgewisseld met een paar iets steviger songs waar de gitaren dan overstuurd mogen ronken. Het is wel typische gitaristenmuziek: veel hoekige wendingen, te veel hakkelige breaks, gitaarloopjes leveren de hooks en een gebrek aan echt aansprekende zangmelodieën. The Lazy Revolution levert met prima nummers als Autumn Afternoon, Chemistry is Ok, 1992 en I Want Nothing More, toch net genoeg voor liefhebbers van het genre om het een album te maken dat de moeite loont te checken.