No Path To Follow van Lauren Faith neemt je mee naar een geheime nachtclub in de wolken. Hier mag zeker gedanst worden maar de nummers mogen niet té veel opvallen! Het project duurt maar 30 minuten en hierin introduceert producer en zangeres Lauren Faith zichzelf als soloartiest met haar debuutalbum. Dit doet ze met bas-georiënteerde dance-nummers met hoorbare invloeden van producers zoals Kaytranada.

Lauren Faith is een producer, songwriter en zangeres uit Londen. Naast haar eerdere Cosmic EP brengt zij No Path To Follow als haar debuutalbum uit. Naast haar solocarrière heeft ze geproduceerd en geschreven voor andere artiesten. Zo werkt ze al meer dan vijf jaar samen met Grammy-winnaar Kaytranada en heeft ze zijn nummer met Craig David Got it Good geschreven. Daarnaast heeft ze geproduceerd voor artiesten zoals Kamaal Williams en Alanis Morisette. Lauren Faith ziet ongelijkheid in de genderverhouding in de muziekindustrie, zowel bij producers als bij schrijvers. Zo is het haar doel om de eerste vrouw te worden om de Grammy-prijs van Producer Van Het Jaar te winnen.

Het album begint erg sterk met drie heerlijke dansbare nummers. Falls Right Down wordt om een baslijn heen gebouwd. Daarbij worden de gitaarsnaren, zachte synthesizer-golven en achtergrondzang alleen onderbroken door slaande snaredrums. Fine Lines brengt je in een hypnose met ver weg klinkende gitaarsnaren en een swingende baslijn. Deze gecombineerd met een dansende kickdrum en percussie-instrumenten brengt je tot bewegen. Hold You Close, het derde nummer, is mijn favoriet van het album. De beat en baslijn blijven nog even swingend als Fine Lines en ook op dit nummer beland je weer in een dromenwereld. Maar het refrein proeft zoet en hemels en daarnaast laat het nummer meer ruimte voor haar echoënde stem: zo schittert Lauren Faith hier ook op zanggebied.

Na de eerste drie nummers neemt het album een stapje terug. Feels begint rustig en wisselt dan opeens naar een drukkere versie met toegevoegde instrumenten, maar als de gitaar erbij komt klinkt het als net iets te veel tegelijkertijd. It’s All A Blur is een zweverige trip wat lijkt op een geremixte sample van Moby. Het is zoals de titel al verklapt ‘All A Blur’ en mist misschien daarom een boeiende twist. Op Another Day verandert de dromenwereld van No Path To Follow in een wereld met regenbuien. Zo laat Lauren Faith weten dat ze slechte dagen heeft en dat het leven niet altijd vrolijk is. Het een na laatste nummer Blue Monday begint rustig maar komt met het refrein niet helemaal goed uit de verf. Lauren Faith zingt euforisch en herhaaldelijk de one-liner Blue Monday maar dit gaat al snel vervelen, en weet de beat ook niet echt te inspireren. Het album eindigt met Natural, een nummer met synthesizer-tonen die lijken op die van Glowed Up van Kaytranada. Daarnaast bevat het rustige nummer vioolklanken en zorgt het voor een leuk einde van het album, al voelt het niet per se als een sluiter.

Met No Path To Follow laat Lauren Faith zien wie zij is en wat ze allemaal kan. Zo bevat het album fijne nummers die je laten dansen en laat ze diversiteit zien in haar schrijfwerk. Haar bas-georiënteerde stijl zorgt ervoor dat de melodie niet heel aanwezig hoeft te zijn zonder dat het saai wordt, en dat zegt wat over de beats. Het album begint erg sterk, maar heeft een wat zwakker middendeel. Zo waren de 30 minuten te weinig en tegelijk te lang voor een samenhangend album met opeenvolgende knallers. Maar als singles zijn nummers zoals Fine Lines, Hold You Close en Natural erg geslaagd en maken ze mij benieuwd naar Lauren Faith in de toekomst, hopelijk ooit als winnaar van een Grammy.