De uit Manchester afkomstige Britpop band Doves debuteerde in 2000 met het magistrale album Lost Souls en nog geen twee jaar later was er al een opvolger, middels het al even opzienbarende The Last Broadcast. Doves wist de Britse tijdgeest te vatten op een tweetal albums dat even bombastisch als emotioneel geladen was, maar jammer genoeg voornamelijk in het thuisland een publiek wist te vinden. Het derde album, Some Cities, werd in 2005 uiteindelijk groter gepromoot op het Europese vasteland, maar zonder resultaat. Hetzelfde lot was het onderschatte Kingdom Of Rust vier jaar later beschoren. Einde verhaal, vond ook de band zelf, maar tien jaar later is Doves dan toch opeens terug met The Universal Want.

En laten we verdomme nu met zijn allen wel eens wat meer geconcentreerd naar Doves gaan luisteren, want heel veel beter gaan we het niet voorgeschoteld krijgen dit jaar. Voor de niet-kenners: Doves is een band die muziek fabriceert waarin de luiheid, de lome bassen maar vooral de emotionele lading overheerst, met zo nu en dan een ietwat nerveus uitstapje.

The Universal Want opent met Carousels en I Will Not Hide op dezelfde wat nerveuze manier als Jetstream, het openingsnummer van Kingdom Of Rust. Niets aan de hand dus, maar vanaf Broken Eyes ontrolt zich een rode loper die je voert langs een romantisch Brits kasteel uit de middeleeuwen. Elke zaal is even mooi ingericht, volgehangen met schilderijen van personen die er niet meer zijn, maar allemaal hun liefde, geluk, pijn en hoop hebben ondervonden, met zanger, gitarist Jez Williams als uw gids. Doves is terug met een majestueus album. Doe er je voordeel mee!