Apart bandje toch, dat Vant. Het is Engels, maar klinkt als een Amerikaanse gitaarband. Ze zijn al rete populair, omarmd in Engeland door Annie Mac, en er is al een liedje van ze opgenomen in de nieuwste versie van Pro Evolution Soccer 2017. In Nederland worden ze warm onthaald door 3FM, maar stonden ze vorig jaar ook op Motel Mozaïque; popiejopie dus maar ook scorend bij een meer avantgardistisch publiek. Deze vier jochies hebben hoe dan ook de wind aardig in de rug. Zo zeer dat je niet kunt geloven dat het niet enkel aalgladde tienerrock is.

Maar op hun eerste album Dumb Blood volgt de verklaring: deze gasten lopen heel behendig over het dunne lijntje tussen commercieel en hele goede punkrock. Met als resultaat een aanstekelijke energieke plaat en een ideale soundtrack voor een rondje rond de stad rijden in je snelle mobiel op de eerste lentedagen van het jaar.

Mattie Vant , Billy Morris, Henry Eastham en David Green lopen over van het talent; dat druipt er aan alle kanten vanaf. Ze schudden klaarblijkelijk met het grootste gemak plakkende liedjes uit hun mouw die je na een paar keer horen niet meer uit je hoofd krijgt. Instant puntige en stuiterende radiohitjes met lekkere refreintjes zoals Put Down Your Gun, Karma Seeker, Peace & Love en Parking Lot. En ook als het tempo wat omlaag gaat blijft het beklijven, zoals in I Don’t Believe In God en lang uitgesponnen Are We Free.

Ach, natuurlijk is Vant schatplichtig aan grote voorbeelden van voorheen en klinkt een enkel nummer verdacht als een Nirvanakloon, maar de vloeiende en energieke manier van spelen geeft ze toch voldoende eigens. En ze klinken fijn ruig en met hun teksten proberen ze je nog iets duidelijk te maken ook.

Puike plaat, maar probeer wel de Deluxe editie te pakken te krijgen, al is het maar omdat je dan naast al die hitjes ook een instrumentaaltje krijgt als Freedom Of Movement, een prachtig wegdromertje met scheurende gitaren die precies klinken zoals het moet.