Het sympathieke Duitse label Morr specialiseert zich doorgaans in mooie fijnzinnige electro zoals Lali Puna, Múm en The Go Find. Sin Fang is een loot aan de elektrische boom, maar wel een in veel opzichten afwijkende. Achter de act gaat de IJslander Sindri Már Sigfússon schuil. Die is ook actief in de band Seabear, die zich sterk op folkmuziek oriënteert. In Sin Fang concentreert Sigfússon zich op experimentele muziek, die door de jaren heen wel steeds meer echte popmuziek is geworden.

Spaceland is in de ontwikkeling van de IJslander weer een stap meer richting echte popmuziek. De plaat staat vol drum ’n bass – maar dan van een heel lichtvoetig type dat geen moment opdringerig is – met een r&b-feel. Dat laatste komt met name door de wijze waarop Sigfússon zingt. Dat doet hij niet van a tot z op dit album; zo mag landgenoot Jónsi de opener Candyland voor zijn rekening nemen en draagt ook talent Farao een steentje bij.

Spaceland telt 9 liedjes die een beetje oppervlakkig blijven en slecht beklijven. Ook de gastoptredens doen daar niets aan af. Behalve dat de liedjes niet sterk genoeg zijn, zijn de kronkels waar de zanglijnen zich continu in bewegen daar debet aan.