Het is even wennen, want Burnt Offering van The Budos Band is volledig instrumentaal. Het album opent met Into The Fog, dat direct doet denken aan muziek ter ondersteuning van de eerste scene uit een film van Quinten Tarantino. Mijn interesse was direct gewekt en inmiddels is de nieuwe schijf van de tienkoppige band uit New York veelvuldig in mijn cd-speler te vinden. 

Burnt Offering is de vierde langspeler van The Budos. Hoewel de eerdere albums net als de eerste platen van Led Zeppelin opvolgende nummers als titel hadden, was van meet af aan duidelijk dat The Budos Band IV geen optie was. Daarvoor verschilt Burnt Offering te veel van de voorgangers. Hoewel afrofunk, jazz en soul nog steeds de basis vormen hebben The Budos het psychedelische waar zij zich op richten op dit album nog meer omarmt. Naast invloeden van Fela Kuti dus vooral ook veel Black Sabbath en dat alles met een sausje waar Benjamin Herman patent op leek te hebben. 

Het album opent dus met Into the Fog, waarna op The Sticks, Aphasia en titel track Burnt Offering duidelijk is te horen dat het zware, trippy geluid dat The Budos Band III kenmerkte nu tot volle wasdom is gekomen. Op Tomahawk versmelten zware, vervormde gitaarriffs met heldere explosies van het koper van de blazers en strakke, borrelende drums.  

Burnt Offering is opgenomen in de Daptone Studios en The Budos hebben haar zelf geproduceerd. Ter voorbereiding werden ruim twintig composities geschreven, waarvan er vijftien werden opgenomen. Na een strenge selectie vonden uiteindelijk tien nummers een plaatsje op het nieuwe album. Het resultaat is een feest voor de oren. Burnt Offering verveelt nooit.