Hun muziek wordt ter wereld gebracht in een bollenschuur. Ook in die zin is Howrah zo Hollands als het maar kan. De acht tracks op hun derde album Ends And Means geven bij eerste beluistering het gevoel alsof je in een vlakke polder over een dijkje loopt, en door de mist rondom niet veel verder kunt kijken dan een meter of vijftig. Uit de omgeving … Lees verder Howrah – Ends And Means
Bij sommige platen zou je eigenlijk willen beschikken over de capaciteiten van een poëet om het in woorden recht te kunnen doen. Of je noemt het natuurlijk gewoon een poëtische plaat. Met die laatste omschrijving kunnen we We Are Still Each Other’s Only Hope, het nieuwe werk van Arnold de Boer, opererend onder de naam Zea, gemakkelijk effe snel typeren. Want de muziek verdient dit … Lees verder Zea – We Are Still Each Other’s Only Hope
De kring rond Katzwijm Studio in Voorhout blijft bron van prachtige gruizige gitaarplaatjes. Niet zelden hoor je er sferen in terug uit bijvoorbeeld de Amerikaanse gitaarscene in de jaren negentig. En dan bedoelen we niet de over-populaire grunge maar waar die uit voortkwam: straight edge, politiek uitgesproken, de Amerikaanse vertaling van punk uiteenlopend van Hüsker Dü, Moving Targets, Nomeansno, Fugazi, Sonic Youth, Jawbox. Je hoeft … Lees verder Howrah – Bliss
MuziScene magazine 