Ik kan er met mijn pet niet bij dat ik The Reds, Pinks and Purples niet eerder heb ontdekt. De band onder aanvoering van de vijftiger Glenn Donaldson heeft immers niet bepaald stil gezeten. Sinds 2019 kwamen meer dan tien albums uit en wat ik daarvan tot nu toe heb beluisterd kan mij zeer bekoren.  

Naar verluidt schreef de in San Francisco woonachtige muzikant de afgelopen zes jaar zo’n 200 nummers. Dat deze niet allemaal op een fysiek album zijn verschenen, heeft meer te maken met de sfeer van die albums, dan met de kwaliteit van die songs. Daarom brengt hij op The Past Is A Garden I Never Fed een verzameling van eerder geschreven, nooit eerder op vinyl verschenen liedjes, die op dit album terecht een welverdiende plek en helemaal hun draai hebben gevonden.  

De songtitels van het veertiental nummers zijn ronduit uitnodigend. Natuurlijk willen we weten waarom The World Doesn’t Need Another Band en waarom You’re Never Safe From Yourself. En zo neemt Donaldson ons mee in zijn mijmeringen die tot uiting komen in oorstrelende indiepopliedjes. Centraal daarbij staat eenvoudig maar effectief gitaarspel en ingetogen drums. En wat is het dan lekker shoegazen op bijvoorbeeld I Only Ever Wanted To See You Fail, en wat knik je dan instemmend met je hoofd, terwijl een van je voeten op en neer tapt op de maat van het rustige, rijk gearrangeerde A Figure On The Stairs. Heerlijk, die fuzz op My Toxic Friend, dat gaat over onze relatie met de mensen om ons heen en de wrijving, die dat soms geeft.  

The Past Is A Garden I Never Fed is als een goed gevulde jukebox. Het is gevarieerd, maar met een duidelijke rode draad. De meeste nummers zijn relatief rustig en als ze wat onstuimiger zijn, dan is er altijd die kalmerende, licht hese stem van Donaldson. Het zal fans van The Reds, Pinks and Purples niet verbazen dat de veertien tracks op The Past Is A Garden I Never Fed weinig vernieuwend zijn.  

Gelukkig maar! Want dat is eigenlijk gewoon het handelsmerk van Donaldson, daarin schuilt zijn kracht. Het is eigentijds én tijdloos, en natuurlijk zijn er associaties met andere band te over, maar dat eerder charmant dan storend. Het sausje van The Reds, Pinks and Purples is namelijk voldoende effectief om warme nostalgische gevoelens op te roepen.