Het verhaal van de Belgische band CMON CMON lijkt op een schelmenroman. Drie veertigers beginnen een band, maar dan breken ze door… Het trio had nooit de intentie om een album te maken, laat staan het uit te brengen. Ze hadden geen plannen om live te spelen, noch om ver van huis te toeren toen ze in 2019 voor de lol een band oprichtten. Maar hun energieke powerpop werd opgemerkt in Amerika, waar hun nummers veelvuldig werden gedraaid op collegeradiostations. Het een leidde tot het ander en in de zomer van 2023 brachten ze hun debuutalbum The Crack and The Light wereldwijd uit. 

En het balletje blijft rollen, want terwijl het trio druk was met nummers schrijven voor een tweede album, ging de telefoon: de Britse producer James Brown (o.a. Razorlight en Suede) had CMON CMON op Spotify gehoord, was op slag verliefd op hun sound en nodigde het drietal uit voor opnames in zijn studio aan Portobello Road. Het resultaat is de met vier puntige popsongs gevulde ep Headwind. Als dit de opmaat is naar het tweede album, dan mogen fans zich op iets heel moois verheugen. 

Of we het een midlife crisis mogen noemen, zou ik niet durven zeggen, maar als het zo is, dan kan er dus wel degelijks iets moois uit voortkomen. Zanger, gitarist en songwriter Jorrit Hermans, bassist Steven Omblets en drummer Michel Becx richtten hun eerste band op als studenten, twintig jaar geleden maar gingen na hun studie ieder hun eigen weg en vonden volwassen banen: Jorrit in de reclame, Steven als docent sociologie en Michel als makelaar. Mocht het nog niet blijken uit hun succesvolle debuutalbum, dan toch zeker uit deze heerlijke ep: het loont om dromen na te jagen, durf te tonen en het roer om te gooien. Inmiddels grossieren de heren in onweerstaanbare popnummers, zoals wederom blijkt uit het viertal op Headwind.  

Opener Turn Off The Lights en The Other Kids kennen we al – stonden eind vorig jaar en begin dit jaar in onze wekelijkse playlist – dus we richten ons in deze recensie even op titelnummer Headwind en slotnummer Neon Light. Eerstgenoemde is de rustigste van de drie, wat niet wil zeggen dat er geen vaart in zit. Het is alsof we de wind door onze haren voelen strijken. Tegenwind? In tegendeel, dit voelt ondanks de tekst “Headwind is blowing / Hard rain is falling / sometimes you’re going nowhere at all” alsof we windje meehebben.  En dat geldt helemaal voor het door een stevige beat gedreven Neon Light, dat erover gaat dat je elkaar ook kunt (terug-)vinden in donkere tijden. 

CMON CMON bewijst met Headwind dat pop zowel voor de massa als voor fijnproevers is. Dat het trio beide weet te bedienen, getuigt van smaak en vakmanschap.