Er verschijnen deze week twee albums die niets met elkaar te maken hebben, maar toch moeilijk los van elkaar zijn te zien. Tunng timmert al twee decennia aan de weg. Maar de leden zijn er niet full time mee bezig. Mike Lindsay bijvoorbeeld, gaf vorig jaar nog een solo-album uit waarbij hij samenwerkte met Anna B Savage, en hij onderhoudt banden met Laura Marling met wie hij onder de naam Lump twee albums maakte. Die man is zo druk, geen wonder dat er niet om de haverklap ook nog eens een album van Tunng verschijnt.

Dat Tunng toch weer nieuwe muziek uitbrengt vindt zijn oorsprong in het samenkomen voor een festival op Sicilië in de zomer van 2023. In die idyllische omstandigheden ontstond het plan om toch ook zelf weer iets te gaan doen. Voor het maken van hun nieuwe album besloten ze weer eens in de geschiedenis te duiken en te proberen te achterhalen hoe zij hun eerste werk maakten. Met het idee nieuwe muziek te maken maar daarbij inspiratie te putten uit de originele werkwijze. Love You All Over Again is het resultaat. Een plaat die bol staat van plezier, de lol die het waarschijnlijk heeft gegeven om weer met elkaar muziek te maken. De liedjes zijn als vanouds speels, als kinderliedjes, maar dan in een millennial verpakking.

Alle bekende ingrediënten voor de toverachtige sound van Tunng keren terug: de piepjes en kraakjes waarmee ritmes worden gebouwd, de haarzuivere samenzang van mannelijk en vrouwelijk klinkende stemmen, sprankelende gitaarpartijen, het knip- en plakwerk wat zich kenmerkt in afgebeten sounds. Ook de composities zijn Tunng ten voeten uit: vrolijk huppelende ritmes, harmonieuze akkoordwisselingen. Alles bijeen laat je je voelen als een Teletubbie op een groene grasmat. En dat bedoelen we met alle respect en niet om er de draak mee te steken. De Britten beheersen als geen ander de kunst om aansprekende boeiende folktronica te maken. Soms als mooi kabbelende liedjes, soms net wat meer experimenteel, uitgebeend, minimaal, beetje vervreemdend – neem op dit album bijvoorbeeld Laundry. Die afwisseling is onmisbaar om de albums van Tuung van begin tot eind boeiend te houden, waar de band uitstekend in slaagt.

Tunng heeft net als Mike Lindsay in zijn solowerk wel wat weinig te melden in hun teksten. Het laatste solo-album van Lindsay telt bijvoorbeeld liedjes waarin een recept wordt voorgelezen of een ode aan een tafel wordt gebracht. Op Love You All Over Again gaat een liedje over slakken, maar resulteert dat wel in een geweldig meezingbaar refrein: ‘It was the snails cousing trouble!‘

De nieuwe Tunng is een lichtvoetige plaat, voor zonnige ochtenden waarin je de zon ziet opkomen en de mistflarden van het land verdwijnen. Als de belofte voor een mooie zomerse dag. En dat moet je maar net liggen. Heb je liever iets stemmigs, iets met meer scherpe randjes, dan kun je toch beter uitwijken naar genregenoten als The Notwist.