Dat in singer-songwriter Jelle Imbos een protestzanger schuilt mag sinds zijn in 2023 verschenen ep De Onheilsprofeet geen geheim zijn. Dat hij doorgaat op die weg met nummers als De Schaamte Voorbij over barbecueën en vliegvakanties is dus geen grote verrassing. Dat de muziek een vette knipoog heeft naar de jaren 80 is zowel een pre als een een con. Immers, het doet ergens aan denken, dus wellicht legt de luisteraar daardoor de lat onbewust hoger dan waaraan de zanger kan voldoen. Wat mij betreft lag de lat sowieso best hoog, want ik vond de vier nummers tellende ep De Onheilsprofeet vrij sterk. Benieuwd of ik door debuutalbum Een Droom wordt verrast, begin ik aan diverse luisterbeurten.  

De intro is onveranderd mooi en veelbelovend. Met ‘s Nachts In Mijn Dromen pakt Imbos vlot door. Zwarte Spiegel, over ons mobieltje, is mijn favoriet van de A-kant, die sowieso mijn meest favoriete liedjes bevat, want ook het nummer De Hardloper is indrukwekkend door de poëtische tekst en de pakkende op- en afbouw van de compositie, die veel alledaagser aandoet en niet echt refereert aan de jaren 80. Hoe anders is dat op Een Herinnering met daarop een mooie gastbijdrage van klarinettist Leah Uijterlinde en ook op Uit De Toon is die knipoog ronduit terug. Het is voor mij een kruising tussen Het Goede Doel en Doe Maar terwijl de boodschap de huidige generatie jonge muziekluisteraars zeker zal aanspreken, want Imbos breekt een lans voor anders zijn. Of dat ook geldt voor Als Ik Het Voor Het Zeggen Had? Het is eigentijds, vanwege de tekst, maar de compositie doet enigszins belegen aan. Dat kan gelukkig niet worden gezegd van Nooit Meer Naar Huis, dat redelijk downtempo begint, maar zo uptempo eindigt, dat het ronduit dansbaar is. Dit was dan ook een prima uitsmijter geweest, maar er volgt nog een nummer dat wat mij betreft overbodig is en dat Imbos mogelijk als slaapliedje voor zijn kinderen schreef. 

Hoewel Een Droom niet, zoals de vorige ep is geproduceerd door Wieger Hoogendorp (o.a. Goldband) maar door Casper Bekhof a.k.a. Moksie Meppie, is de warme sound bewaard gebleven. De balans opmakend, kunnen we stellen dat niet alle nummers even aansprekend zijn, maar dat er genoeg leuks overblijft om van te genieten. Zowel muzikaal als tekstueel is dit een typische Imbosplaat, die liefhebbers van zijn eerdere werk zeker zal aanspreken.