Begin vorig jaar bracht de band 4Reel zijn eerste album uit. Daar bleek zo veel vraag naar, dat de band besloot om reeds dit jaar met een opvolger te komen. Normaliter ligt de lat dan hoog, maar het Gelderse viertal had genoeg nieuw materiaal achter de hand, zodat het vol goede moed aan de bak ging. Nu moet je in het geval van 4Reel ‘nieuw’ met een korreltje zout nemen, want naast eigen werk, speelt de band ook traditionals die soms wel enkele eeuwen oud kunnen zijn. 

De verdeling eigen nummers en traditionele nummers is ongeveer 50/50. Dit betekent dus veel meer eigen werk dan op het debuutalbum Days Flow By. Natuurlijk zijn we benieuwd hoe dat uitpakt, al kunnen we naar aanleiding van het vorige album eigenlijk wel vermoeden dat het wel snor zit. Wederom heeft 4Reel veel aandacht besteed aan de arrangementen, zowel vocaal als instrumentaal. Bovendien is het arsenaal instrumenten uitgebreid. We noemen er hier enkele: contrabas, gitaar, bouzouki, sitar, draailier, nyckelharpa, strijkpsalter, viool en viola d’amore. De meeste zijn typische folkinstrumenten en garanderen, mits vakkundig bespeeld een authentiek geluid. 

Het is lastig om te bepalen of juist de eigen nummers of de bewerkingen van de traditionals dit album smoel geven. Zonder het hoesje van de cd te raadplegen is het verschil namelijk nauwelijks ltehoren. Kijk, Norwegian Wood halen we er zo uit. Overigens is 4Reel niet de enige die dit nummer van The Beatles heeft gecoverd. Dat The Beatles ook sitar gebruikten voor dit nummer, maakt dat de cover allesbehalve geforceerd, maar zeer natuurlijk overkomt. Maar dat geldt ook voor bijvoorbeeld de Ierse klassieker Paddy’s Green Shamrock Shore. 

Vermeldenswaardig is ook Frae Brittany dat werd geschreven door de violist van de band, Jos Koning, maar dat wordt gekenmerkt door snare drum en dat naadloos wordt gecombineerd met achtereenvolgens de traditionals Cam Ye O’er Frae France en Ye Yacobites by Name. Op die laatste klinken ook lead vocals van Leo Kruis, wat wel verfrissend werkt. We zouden hem in elk geval wel vaker willen horen zingen. Minstens zo verfrissend is het eigen nummer La Cochonet en het feit dat bassist Lonneke Knegtel de zang op zich neemt op Byker Hill, terwijl zij op het slotnummer Jenny’s Chickens aftrapt op contrabas, waarna de klanken van het instrument je niet meer loslaten, terwijl viool en fluit de hoofdrol opeisen.  

Als Days Flow By voor 4Reel al een succes was, dan is Pigs Can Fly ongetwijfeld de gans met de gouden eieren. De eigen nummers blenden naadloos in de traditionals en de toevoeging van meer stemmen en meer instrumenten maakt de muziek des te interessanter. 4Reel is een meester in het vertolken van oude folk, maar bewijst met dit album dat het zelf ook wel degelijk wat in de pap te brokkelen heeft binnen dat genre.