De muziek van High Vis doet mij in eerste instantie sterk denken aan die van Porno For Pyros, met (gitaar-)invloeden van The Edges (U2) karakteristieke geluid in de jaren tachtig. Is dat storend? Geenszins, maar nadat eenmaal die gedachte post heeft gevat, laat hij mij niet meer los en luister ik toch minder onbevangen naar de nummers die stuk voor stuk single-materiaal lijken en waarvan het leeuwendeel dat als single is uitgebracht dan ook moeiteloos zijn weg vond naar onze wekelijkse playlist.   

Guided Tour is een energiek album met een lekkere retro vibe. Het vijftal uit Londen grossiert nummers die zowel kenmerken bevatten van postpunk, Britpop, neo-psychedelica en zelfs Madchester-groove à la The Stone Roses. En toch blijf ik na beluistering met een enigszins onbevredigend gevoel zitten, want het klinkt ook als iets wat ik al vaker heb gehoord. En dat maakt dat High Vis mij ondanks aanstekelijke ritmes en aantrekkelijke gitaarsolo’s met Guided Tour over het algemeen niet bij de lurven weet te grijpen.  

Vind ik dat jammer? Nou en of, want ook met bijvoorbeeld de zang is niets mis. Maar de nummers op Guided Tour stralen alle een urgentie uit die ze niet weten waar te maken. Over dit album is blijkbaar zo goed nagedacht dat ik de spontaniteit mis. Het spannendst en meest authentiek klinkt de als intermezzo bedoelde soundscape Farringdon. Helaas duurt deze shoegaze slechts een minuut. 

Maar is het dan allemaal kommer en kwel? Integendeel! De eerste single Mob DLA klinkt verrukkelijk en wellicht zit hier de crux, want het is op eerdergenoemde Farrigdon na het kortste nummer en hier klinken de hardcore-roots van de band het meest in door. Ook Mind’s A Lie is het vermelden waard. Ontregelend is het, want opeens wordt geswitcht naar een totaal ander genre. Het is gebaseerd op gesamplede vocalen van de Londense zangeres en DJ Ell Murphy en valt nog het beste te omschrijven als dance-punk. 

Op Guided Tour bruist High Vis van de energie. De elf nummers bestrijken een groot deel van het hedendaagse muziekspectrum waarin gitaar en geschreeuwde zang de hoofdmoot vormen. Het resultaat is intens, maar weet niet te overtuigen. Toch zou ik High Vis graag eens live aan het werk zien, want als deze band dan met de juiste chemie deze intensiteit kan opwekken, dan kan het niet anders dan een geslaagde avond worden. Helaas moeten we wachten tot volgend jaar voordat het Londense vijftal de oversteek naar ons continent maakt. Dan is de band sowieso op 6 februari (Doornroosje), 7 februari (Grauzone) en 8 februari (Oosterpoort) in ons land te zien.