Heel YouTube staat vol met fluisterende mensen. Sommige tikken ook met hun nagels op de microfoon, of knisperen met papiertjes. Dat heet ASMR en zou rustgevend moeten zijn. 

De meest vreselijke variant van dit fenomeen zijn de mensen die dichtbij de microfoon iets eten. Dat gesmak zou voor mij een valide reden zijn voor moord, maar kennelijk zijn er echt mensen die daar met plezier naar luisteren. 

Omdat wij onze Left of the Dial-vingers graag aan de kloppende pols van de huidige trends houden, hebben wij tijdens het festival ook een ASMR-ruimte. 

In een minimaal verlicht zaaltje staan veldbedjes waar je even rustig kunt gaan liggen om bij te komen van de festivaldrukte. Je krijgt geen smakkende mensen te horen – het moet wel leuk blijven – maar iemand die alle geheimen van de muziekindustrie op fluistertoon deelt. 

Het beste van dit verder vrij onzinnige project gaat niemand doorhebben en daarom vertel ik het nu. 

Op de achtergrond van het gefluister hoor je rustgevende muziek. Daar wilden we eerst een willekeurige ambient track voor van het net plukken. Tot een van onze medewerkers vertelde software te hebben waarmee je muziek kunt uitrekken, desnoods wel tot drie maanden lang. Daardoor klinkt elk nummer alsof het door Brian Eno is gemaakt. 

Hij heeft het enige logische nummer voor dit festival door die software gehaald: Left of the Dial. 

Ik heb het al gehoord en het is zo rustgevend dat ik er vanaf zondag een week naar ga luisteren. Op bed met de gordijnen dicht. Daarna ben ik vast wel weer klaar voor een nieuwe festivaleditie. 

Minke Weeda