Je zou denken dat we inmiddels alles wel weten over het organiseren van een festival, maar we hebben de afgelopen weken toch weer een hoop bijgeleerd. 

Bijvoorbeeld dat je soms honderd kaarten in een kwartier verkoopt en dat het daarna zestien uur duurt om de laatste drie kwijt te raken.  

We hebben ook geleerd dat het onmogelijk is te voorspellen wat er gebeurt als je iets aan andere mensen overlaat. Soms gaat dat verrassend goed, soms wordt dat een verrassend groot drama. 

Wat we eigenlijk al wisten, maar wat weer werd bevestigd: bands met doorgewinterde managers maken dingen niet per se makkelijker.

Zo hebben we een vriendelijk bedoelde merchandise-service voor artiesten. Zij sturen ons een ontwerp en wij laten dat geheel kosteloos op transferpapier drukken. Straks kunnen de bezoekers van Left of the Dial in onze winkel een ontwerp uitkiezen en dat op een shirt naar keuze laten drukken. Die shirts hebben wij in alle kleuren en maten op voorraad, zodat bands geen bergen merchandise mee de grens over hoeven te nemen. 

Nogmaals, wij vragen daar geen geld voor en alle winst wordt direct uitbetaald aan de band.  

Heel simpel en heel sympathiek, zou je zeggen. 

Toch was er een zeer ervaren manager die onze Hoofd Merch bijna tot wanhoop heeft gedreven, omdat ze maar bleef vragen om een drukproef. Het wilde er niet in dat de shirts niet vooraf worden gedrukt en dat mensen zelf mogen kiezen waar ze het logo van de band op hun shirt willen hebben. 

Maar we hebben ook mooie dingen geleerd. 

Bijvoorbeeld dat het Bilderberg Hotel gewoon meewerkt als je een acht meter hoog opblaasbaar object op hun dak wil plaatsen. Of dat er bands op Centraal Station mogen spelen. 

Over hoe we mijn tot nu toe favoriete les in de praktijk gaan brengen, kan ik nog niets loslaten, maar we hebben ook geleerd dat een draaiorgel een specifiek liedje laten spelen best betaalbaar is. 

Ik begin steeds meer zin te krijgen in Left of the Dial. 

Minke Weeda