Het is eigenlijk moeilijk te geloven dat dit het debuutalbum is van Rotterdams noise-formatie Neighbours Burning Neighbours. De band is al zo lang een fenomeen in de Rotterdamse scene. Een viertal dat ook actief is in tal van andere bands van naam en faam. De aandacht die deze andere bands trekken, geven wel eens het gevoel dat ‘Neighbours’ een beetje op het tweede plan ligt. Het met financiële steun van veel fans gemaakte verpletterende debuut bewijst dat dit beeld niet past, dat Neighbours Burning Neighbours in de spotlight verdient te staan.

De pure noise van het viertal is nadrukkelijk te karakteriseren als een productie uit de ‘Katzwijm’ invloedssfeer. Alicia Breton Ferrer, Daanie van den IJssel, Aram Scheeve en Kat Kalkman werkten bij het opnemen samen met Daan Duurland. In de sound hoor je invloeden die terug te speuren zijn naar verwante acts als bijvoorbeeld Feverdream (Hesitate heeft bijvoorbeeld een vergelijkbaar energiek uptempo intro) en Howrah (het thema van Friends of het intro van Always Winning zou zo op een van hun platen kunnen staan) en natuurlijk ook Space Siren. Wringende gitaarakkoorden, een prachtig weefsel van gitaarlijnen en gitaarsounds die soms kraakhelder, soms grof overstuurd mogen klinken. Sonisch is deze plaat voor liefhebbers van dit genre een feestje. Prachtig subtiel zijn allerlei sounds verwerkt; we menen niet alleen een bel in Friends te horen, maar ook een kerkorgel.

Daanie van den IJssel en Alicia Breton Ferrer zingen met het hart op de tong. De teksten kun je als je je er verder niet in verdiept zien als korte frasen die nergens over gaan, de muziek completeren. Maar in de uitleg van de songschrijvers komt een diepgevoelde belevingswereld naar voren. Trans Youth vertelt bijvoorbeeld een verhaal over het ontdekken van genderidentiteit, en de druk die je kunt voelen om maar op te geven om je eigen weg te zoeken. En wat heeft Neighbours in hemelsnaam met Neil Young dat je fantaseert dat hij je om het leven brengt? Daar kun je nog om grinniken, de haren gaan overeind in Familiar Place als Van den IJssel en Breton Ferrer ‘It’s over‘ krijsen. En zo zijn er meer momenten waarop Neighbours in tekst en muziek je heel dicht op de huid komt, misschien wel een beetje te dichtbij.

De mooiste momenten lopen uiteen van de rustige ingehouden zang in Always Winning – een nummer dat al improviserend tijdens de opnamen groeide – tot het keiharde krautmomentje in de uitloop van Trans Youth. Het zijn steevast momenten waar je de band hoort excelleren in hun vloeiende maar energiek gedreven samenspel. Het debuut van Neighbours Burning Neighbours vangt heel knap de live energie van een band op de top van zijn kunnen. Dát maakt deze plaat tot een monument in de Rotterdamse noisegeschiedenis.

En dan komt daags voor het verschijnen van het debuut het bericht dat Alicia Breton Ferrer de band gaat verlaten. Het is dus zaak om de band de komende tour live te gaan zien, want misschien is het allemaal maar voor even. En blijft alleen de herinnering achter, gemanifesteerd in een van Rotterdams beste noise-albums ooit.

Ga ze zien: 13 september – Roodkapje / Rotterdam album release party; 20 september – Vera / Groningen; 21 september – DBs / Utrecht; 28 september – Murf/Murw Festival / Tilburg; 2 oktober – Paradiso / Amsterdam (met Tramhaus & Texoprint); 3 oktober – Stroomhuis / Eindhoven (Vikendica Festival); 10 oktober – Merleyn / Nijmegen.