Wie net als ik enthousiast was over het in 2021 verschenen debuutalbum Introducing… zal ook opvolger Into The Blue kunnen waarderen. Het is wederom een soulvolle plaat geworden, al lijkt het erop dat Frazer ditmaal nog meer op zoek is gegaan naar spannende raakvlakken in andere genres. Naast soul horen we invloeden uit disco, gospel, rnb, hiphop en hier en daar kan de muziek zelfs dienen als score van een spaghettiwestern. Boeiend en veelzijdig is het zeker, maar eenmaal voorbij de helft merk ik dat, in tegenstelling tot het debuut, mijn aandacht enigszins begint te verslappen. Het zal wel komen door de sterke nummers op de A-zijde, want wanneer ik de plaat later halverwege afspeel, ben ik een stuk enthousiaster 

Into The Blue is ontstaan uit liefdesverdriet. Dat komt bijvoorbeeld goed tot uiting in het zoete Play On: “Pick your heart and dust it off, ‘cos nothing is ever truly lost.” Dankzij de breakbeats is de ballad een fijne opmaat naar het disco-achtige Easy To Love. Toch staan de prijsnummers wat mij betreft aan het begin van het album. Daar zijn dan ook de meeste singles te vinden. Payback doet denken aan Happy van Pharrell. Northern soul, fuzz giaar en een verleidelijke baslijn maken het uiterst dansbaar. Ook Dime is noemenswaardig. Het is een duet met de Chileense drummer en zangeres Natti Pérez, die ook wel bekend is onder de naam Cancamusa. Het is een vrolijk makend nummer, niet in de laatste plaats doordat het gedeeltelijk in het Spaans is. Hierdoor bekruipt de luisteraar een aangenaam vakantiegevoel.  

Om afstand te nemen verhuisde Frazer van de oost- naar de westkust van Amerika. Daarover gaat titelnummer Into The Blue, dat mede door filmische strijkers een stuk softer is, hoewel het lekkere breakbeats bevat. Frazer verbeeldt met Into The Blue het onbekende en hij wil met dit nummer het gevoel van eenzaamheid en isolatie vastleggen dat zowel over het gemis van een geliefde als over de uitgestrektheid van de woestijn onderweg naar LA gaat. Wat mij betreft is dat uitstekend gelukt.  

Hoewel Into The Blue als break-upalbum kan worden getypeerd, laat het bij de luisteraar absoluut geen nare bijsmaak achter. Hij wordt er eerder ontspannen van. Mede door een uitgekiende mix van stijlen is het album zowel eigentijds als tijdloos en zal het daarom een breed publiek aanspreken.