Punks Not Dead! Nadat critici punk dood hadden verklaard, bewees de Schotse band The Exploited in 1981 het tegendeel met zijn gelijknamige debuutalbum. Met Contempt bewijst de band Bad Breeding uit het graafschap Hertfordshire dat het genre ook ruim veertig jaar later nog steeds springlevend is.  

Contempt heeft alles in zich om de beste punkaat van dit jaar te worden. Naast voor het genre kenmerkende korte nummers van de rond de twee minuten als Devotion, Liberty en Retribution, bevat het ook voor het genre relatief lange nummers, waarvan er zelfs vier boven de vijf minuten klokken. Dat betekent dat we mogen schakelen tussen snelle, strakke punk/hardcore en tragere meer met soms speed metalachtige solo’s die doen denken aan gitaristen als Hanneman en King van Slayer, zoals op Survival en langzamere, zwaarder stampende werken als Discipline en titelnummer Contempt, waarmee het album indrukwekkend wordt afgesloten.  

Ook binnen een nummer valt er heel wat te schakelen: Gilded Cage / Sanctuary heeft, zoals de titel doet vermoeden twee gezichten. Het opent punk, waarna een introspectief postrock intermezzo volgt, om daarna wreed door te pakken met genadeloze betonpunk en noise. Van de lange nummers is albumopener Temple of Victory, dat verassend hedendaags, meer postpunk klinkt, het meest toegankelijk. 

Punks not dead! Er is dan ook genoeg om boos over te zijn. Met Contempt hekelt Bad Breeding bijvoorbeeld het tot zondebok maken van immigranten, dakloosheid, en milieuvervuiling door kapitalistische multinationals en dat wordt ondersteund met furieuze riffs en pakkende melodieën. Punks not dead en anarcho-punkband Bad Breeding is het levende bewijs.